Sormayýn dostlarým, halimi bana,

Misafir oldum da, böyle bir hana,

Azrail kapýda, kasteder cana

Yakasýz kefeni, biçip de gider.

Daha yaþanmadan, saçýmý yolar,

Þu gönül bahçemde, güllerim solar,

Gelir de ayrýlýk, bir hüzün dolar,

Topraða bir mezar, açýp da gider.

Yüreðimde yara, bir de sancý var,

Çare yok derdime, içim öyle dar,

Dünyada yaþanan, bir tek ahuzar,

Doðruyu yanlýþý, seçip de gider.

Yelkenim rüzgârsýz ummanda kaldý,

Kurtulmaya umut, eski bir saldý,

Can girdaba düþtü, çok derin daldý,

Ecel þerbetini, içip de gider.

Özbekoðlu aklýn, bunlarý almaz,

Azrail tutunca, kimseler salmaz,

Ellere kalmayan, sana da kalmaz,

Can kuþu kafesten, uçup da gider.

03.05.2024 Konya

Durmuþ Ali ÖZBEK