Hiç yabancı bir duygu değil aslında insanoğluna. Herkes özlüyor; kimisi evcil hayvanını, kimisi ailesinden birini, kimsi de geçmişte hissettiği bir duyguyu.

En ağır duygu nefrettir der çoğu insan ama bence en ağır duygu özlemdir çünkü insan ulaşamadığı, kavuşamadığı şeyi özler. İnsan imkansızı özler.

Bir yük misali çöker insanın omzuna kamburunu çıkarır, zaman geçtikçe hafifler çoğu duygu, mesela bir insanı sevmeyi bırakabilirsin ya da bir insanı affedip yoluna bakarsın nefretin diner ama özlem asla geçmeyecek olan o duygudur. 

Eskiden gittiğin kapanmış bir kafe mesela asla geri açılmayacak, asla gidip o cam kenarına oturup o kahveyi içemeyeceksin. Nasıl dinsin bunun özlemi? Eskiden sevdiğin ama artık hayatında olmayan biri mesela nasıl dinsin bunun özlemi? Tekrar hayatına girmeyecek. Eskiden yediğin o anne keki? Annen olmadığında bir daha o kekin tadını nerede bulacaksın, nasıl diner ki bunun özlemi?..

Bir insanın hem en büyük pişmanlığı hem de en güzel anıları olabilir özlemi. Ama ikisinde de acı çeker, buruk bir tebessüm yerleşir belki dudaklarına kimisi özlemin ‘tebessümü’ der ama o gülüş özlemin getirdiği içinde yanan ateşin ‘tebessümüdür.’ O ateşe bir kova su döksen de sönmez, daha da harlanır. 

Hiçbir kekte, hiçbir kahvede ve hiçbir insanda aynı hissi alamazsın. Bunu bile bile o kekin tadını, o kahvenin mutluluğunu, o insanın verdiği huzuru aramaya devam edersin içinde ki özlemin boşluğunu doldurabilmek için.

Peki ya dolar mı o boşluk? Başka kekler, başka kahveler, başka insanlar… Geçirebilir mi o özlemi?

Özlem insana verilmiş en büyük duygudur, herkes baş edemez, özlemden hasta olur insan, deli olur. Gerçek özlem gerçek sevgi gerektirir,

Huzuru, mutluluğu, aşkı, gözyaşını… İçinde bunları barındıran bir duyguyu nasıl doldurabilir ki insan?

Özlemek çok insanı bir duygudur, geçmişi özlemek şu anında ulaşamadığın, kavuşamadığın bir şeyi özlemek insan olduğunu bir göstergesidir evet ama insanın tam boğazının ortasına bir yumru oturmasına, bağıra bağıra ağlamasına sebep olacak bir duygudur.

Özlem kahkaha attırmaz, özlem ağlatır.

‘Seni çok özledim.’ Duyan için çok güzel ama bunu hissedene, dile getirene çok ağır bir cümledir.

Sevdiğiniz insanların sizi özlemesine sebep olmayın, yanlarında olun, hissettirin sonra her şey için çok geç olabilir… Fırsatınız varken o cafeye gidin ve o kahveyi için bahanelere sığınmayın; annenize o keki yaptırın, hayatınızda olanın da kıymetini bilin.

Çünkü zaman acımasızdır; her şeyin ilacı olur ama bir tek özlemin olmaz.