YUSUFELİ İNSANI
Hele bir görüversin kendi gibi garibi
Bir selamda gizlidir adamlığın en dibi
Merhaba'nın arkası çorap söküğü gibi
Tarihe kayıt düşer Yusufeli’nde an'lar
Yusufelinde insan, insanlığını anlar
Söz, söz ile yorulmaz, derine inilmeden
Memleketler sorulmaz,nasılsın denilmeden
Muhabbete girilmez bir lokma yenilmeden
Sohbet deminde pişer, Yusufeli’nde an'lar
Yusufelinde insan, insanlığını anlar
Gönül süzgecindeki sabır elemiş sözler
Dilinin ucundaki çıkmayan sözü gözler
Mahcubiyeti süsler al yanaklar, o gözler
Yüzlerden yüze coşar Yusufeli’nde an'lar
Yusufeli’nde insan, insanlığını anlar
Niyetlerdeki sırrı sesler, içten bir bakış
Tel tel olmuş umutlar işlenir nakış nakış
Bir yürek dolu sevda, bir köz tutumu yakış
Kendi kendini aşar Yusufeli’nde an'lar
Yusufeli’nde insan, insanlığını anlar
Harman eder dertleri mutluluk potasında
Çilesi yol azığı, huzurun kıtasında
Gamzeleri renk verir dilinin hatasında
Öz bardağından taşar Yusufeli’nde an'lar
Yusufeli’nde insan, insanlığını anlar
Sırtında küfelenmiş toprağa alın teri
Değmeyince canından belleyemez o yeri
Sedata ilham olur derdi, yıllardan beri
Hatıralarda yaşar Yusufeli’nde an'lar
Yusufeli’nde insan, insanlığını anlar
Sedat Ayar
(
Yusufeli İnsanı başlıklı yazı
Sedat Ayar tarafından
7.05.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
