Uykusundan uyanmış yavru bir çocuk gibi Ağlar yüreğim çığlık çığlık Nefessiz kalışlarım faydasız Yokluğun içimden çıkmaz hıçkırık
Karardı dünyam kalmadı ışığım Yol yordam bilmez ellerim ayaklarım İyiden iyiye bak kayboldum Hani hiç ellerimi bırakmayacaktın…
Gözyaşlarım nisan yağmurlarına öykünmede Vakitli vakitsiz sızmakta yüreğimden Her bir damlasına yüklenmiş yokluğunun acısı Geçmek bilmez zamanın sarıp sarmalayan sancısı
Betimsiz yok oluşlardayım Yokluğunun terbiyesiyle yoğrulmaktayım Anladım ki varlığınla olmaktayım Yokluğunla yok olmaktayım…
Hadi çık gel Kaybolan beni bul çıkar karanlıklardan El ver tut elimden Öpü ver kapanmaz yaralarımdan
Ara bul beni Kaybolmuşluğun ortasından çıkar Yeniden öğret sabırla Sevmesini beceremeyen yüreğime seni sevmeyi
İmgelerimi alıp götürmüş Çingeneler Saklayamıyorum duygularımı Çırıl çıplak kaldım bak sensiz Üşüdüm çok üşüdüm hadi gel ört beni…
Yüreğinin duldasına al haydi beni Sensizlik rüzgârı çok savurdu yıktı viran etti Çok Yoruldum çok bunaldım yetmez mi Göğsüne al başımı saçlarımda gezdir ellerini…
Özledim seni aşkım çok, çok özledim Ne kadar senle tıka basa doluysam hep İnadına sanki ne zaman arasam, yoksun Başım öne düşer bir türkü tutturur yüreğim…
Sev sev bıktır beni sevgili Sok beni içine ve çıkarma hiç orda kalayım Senle var olup senle öleyim Senle yaşayıp senle gömüleyim
Sev aşkım sev beni Sevgine yüreğim dipsiz bir kuyu Doldur içimi tıka basa sevginle Yenile beni baştan ayağa seninle
Çıkar kuyulardan uçur beni göklerde El ele uçalım okyanuslar üstünden Mavi masmavi derin okyanuslar geçelim El ele varalım kaf dağına geçelim aşkın ötesine
Buğday tarlalarında koşalım Her başağa değsin elimiz Sevip sevip geçelim kendimizden Uzanalım yorgun nefes nefese
Dikelim gözlerimizi gökyüzüne Bulutlara şekil verelim kendimizce Bir leylek bohçasında bir bebek getiriyor olsun Gözlerimiz mutluluk dolsun…
Ve dön bana aşkla bak sarıl sımsıkı Sımsıkı sarıl hiç bırakma emiii Beraber yürüyelim hayat yolunda Beraber düşsün ellerimiz üzerine yaşlılığın lekeleri…
Sevelim desem de her dem yeniden yeniden Zaten seni seviyorum her gün yeniden ben Biliyor musun “seni seviyorum” demeyi bile ben Çok seviyorum çok, seni ben çok seviyorum çok…
Yaşlanıp ellerin titrese de okşa saçlarımı İncitirim diye hiç korkma emi Ne zaman uzansa kazara bile sana doğru ellerim Tut ellerinle sımsıcacık bırakma emi…
//…Yokluğun aşkımı dile, beni dize getirdi… hadi çık gel yetmez mi…//
( Yokluğun Aşkımı Dile Beni Dize Getirdi başlıklı yazı H.T. OSMANOĞ tarafından 9.05.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
