RUBAÝLER-2

Ey sevgili gül yüzün aydan güneþten güzel
Yüregindeki alev yanan ateþten güzel
Nur getirir seninle dogan güneþ aleme
Her zerresi manevi  hakiki düþten güzel

Saraylarda oturup ipek þal dokutanlar
Kalana rahmet deyu vasiyet okutanlar
Mermerler süsleyecek bir gün mezarýnýzý
Bu lafým sözüm size dünyayý kokutanlar

Hakk emredince daglar dumana bürünür de
Sular elsiz ayaksýz arkýnda sürünür de
Ey insani mahlukat kör müsün saĝýr mýsýn
Burasý fani dünya  bir þey yok görünür de

Yalan dünyayý baki, ölümsüz zannedenler
Müptela olma bura, kokacak gül bedenler
Isterseniz hokkabaz istersen yobaz deyin
Bu yol tek gidiþli yol döndümü o gidenler

Kimisi diyecek ki bu sözlerin cok yersiz
Bu dünya bir tiyatro senoryasý perdesiz
Ey topragýn altýldan habersiz yaþayanlar
Kapýyý çalmaz ecel geliverir habersiz

Ezrail kendi gelir ne mektup gerek ne pul
Beþ metre kefen yeter ne çanta al ne bavul
Ýnci gibi bedenin topraĝa kuvuþunca
Sakýn ha hüzünlenme  ne zurna çal ne davul

Bak bir kaç þiir yazdým belki doyurdum seni
Dinsizlerin içinden çekip ayýrdým seni
Haruni den bu kadar yola revan olasýn
Ne sana torpil geçtim  ne de kayýrdým seni

HARUN YILDIRIM