Ziyafet

Ormanların kralı ziyafet düzenlemiş,

“Kurt, kuzu, çakal, yılan hepiniz gelin” demiş.

 

Elbette bu davete icabet etmek lazım,

Üşenmemiş hiç biri dememiş neme lazım.

 

Bol ağaçlı bir yerde eğlenceler başlamış,

Her biri mutluluğa neşesini işlemiş. 

 

Çoğunun isteğiymiş; aslanla yakın olmak,

“Kralın dostu” diye ormanda bir nam salmak. 

 

Kimi koymuş önüne payına düşen eti, 

Kimi başından kovmuş ona gelen laneti. 

 

Yılan bir kaç konuğun bilgisini yoklamış, 

Anlatmış geçmişini zehirini saklamış.

 

“Neler çektim bilseniz hayatta  hep süründüm, 

Kötü dediler diye kötülüğe büründüm.” 

 

Eğlence devam etmiş bin bir çeşit yemekle 

Dostluk kolay kurulmaz kaç bin türlü emekle. 

 

Fil şarkılar söylemiş, eşlik etmiş karınca, 

Çığlık atmış maymunlar tam zirveye varınca. 

 

Kurt herkesi süzerek tanımaya çalışmış, 

Aslında bu ortama gelir gelmez alışmış.

 

Bakmış ki masum yüzlü alçak gönüllü kuzu, 

Gözüne kestirince uzatmış ona tuzu. 

 

“Etin, otun tadı yok, ben çok tat alamadım, 

Herkes çok ısrar etti, onlarla kalamadım”

 

Bizimki çok imrenmiş “Ne güzel dostları var”

Yaralansa köşede mutlaka biri sarar.”

 

İsteseydi kalırdı buraya hiç gelmezdi,

Tuzunu paylaşmazdı, tanımadan vermezdi 

 

Kuzucuk  karar kılmış  onun dost olduğunda,

“Görüşelim arkadaş  vaktiniz olduğunda”

 

Kurt  kaldırmış başını göğe doğru ses etmiş,

Sesine ay ve yıldız, hepsi de eşlik etmiş.

 

Gece çekip giderken hepsi dans ediyormuş, 

Kuzu kurda bakarak  “yetenekli” diyormuş. 

 

Günler sonra bir vakit  buluşmuş bizimkiler,

Kuzu ağıla varmış “burası bizim kiler’

 

Kurt bakıp küçümsemiş demiş “fazla bir şey yok,

İkram kabul edemem benim karnım zaten tok.”

 

Üzülmüş bizim kuzu, kendince mahcup olmuş, 

Başını eğmiş hemen çünkü gözleri dolmuş. 

 

Kurt fark etmiş durumu, “biraz da dolaşalım

Düşman görürsek eğer beraber dalaşalım”

 

“Olur” demiş bizimki hemen çıkmışlar yola,

Öylesine güvenmiş gitmişler hep kol kola.

 

“Çağırdım dostlarımı onlar da gelir” demiş

“Neler aldım bir bilsen etler, çeşitli yemiş.”

 

Kuzu iştahlandıkça anlatmış kurt bıkmadan,

Yol boyunca zıplamış ortalığı yıkmadan.

 

Kurt getirmiş kuzuyu bir ahıra kapatmış,

Sesi çıkmasın diye üstüne saman atmış.

 

Çok şaşırmış kuzucuk anlamamış niyeti, 

Güvenmenin sonunda hep bu mudur diyeti? 

 

18 Mart 2024

 

( Ziyafet başlıklı yazı F.Ç.Kabadayı tarafından 29.05.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu