Gitdiðin gün, bu hayat bitdi sandým.
Bir düþün, üç gün eve ekmek almadým.
Ýnan bana, perdeleri bile açmadým.
Açlýk canýma tak edince anladým,
Ölmedim ben hâlâ hayattayým.

Kalktým, önce susuzluktan boynu bükülen,
Çiçeklerimi suladým.
Sonra gittim bakkaldan ekmek aldým.
Gelirken komþulara rastladým,
Hemen sorgu sual tabiki,
Üç gündür perdelerin açýlmadý komþu,
Hayýrdýr hasta mýydýn.

Malûm havalar soðudu,dikkat etmedim Grip oldum dedim.
Ayrýlýðýn yasýndayým demeye utandým

Belkide, 
Ne bileyim, öyle iþte utandým.

Eve geldim, çay demlenirken,
Bende menemen yaptým.
Radyodan birde þarký açtým.
Cengiz baba söyledi,
Ben hýçkýra hýçkýra, aðladým.
Göz yaþlarýmý da, soðan'dan sandým.

Ýki kiþilik birde masa hazýrladým.
Bir çay sana, bir çay da kendime kattým.
Komik deðil mi, oturdum iki saat seni,
Sana anlattým.
Boyunu posunu, kaþýný gözünü ne bileyim,
Öyle iþte.

Çok geçmeden hatýrladým,
Giderken, dudaklarýndan dökülen,
O son sözünü.
Kendine iyi bak lütfen, ben artýk hayatýnda,
Yokum gidiyorum didiðini.

Sesizlik çöktü bir anda,

Cengiz baba sustu,
Ben doydum, çay bitti ve sen gittin.
Ben yine sensiz kaldým.
Bu gün oturdum, takvimden kopardýðým,
Yapraklarý saydým.
Sen gideli tam üç ay, yedi gün olmuþ,
Ben hâlâ, yokluðuna alýþamadým.

…….Meryem Keskin…..

…….01.05.2023……..