uyandım öptüm seslerini ölümün bütün iyi şiirlerin sonunda..
gündüzün ve gecenin soluğunda hüznün ıslanan taşları kararırken soğuğun şiveli ağzında kanayan dans kadar sev beni.. çünkü, birazdan gün başlar sesini çalar sessizliğin utkusu örülür bir saat sözle suya
gözbebeğimde dağ iken kelebeğin düş gülü sessizlik ve serinlik her uyanışımın ayak izi mahşer çığlığı yıkanan gölgeler öyle ya dilimin tasına topluyorum kelimelerimin ibadetini ve biraz biraz sarı yüzünü mevsimin..
ahh benim yıldızlara bakan gecem kabuğunda kaç nefes soluk k/alır sen hangi dağın fırtınasısın boşluğa akan vadilere kızılca asılanım hadi sarkıt yalnızlığı gözlerimin örtüsüne derin sulara akalım
sonra yine gece ve yıldızlar başucumuzda olsun hiç kımıldamasın tepeler eteğime uzanan gökyüzü ucu işlemeli yalnızlığın sırtı ey dünya tam kenarındayım kabuğunun dilsiz güneşe kuş giydirirken gözlerimin dağınık ağında pencere seni en güzel şiirin ırmağına sakladım
( Bütün İyi Şiirlerin Sonunda başlıklı yazı Moonlight tarafından 6.06.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
