Ey Firavun! Gezinme tepemde beni gölgelendirerek

Penceresinden bakan Rahip Bahira beni peygamber zannedecek.

Penceresinden bakan kýz aklýnda beni bir aziz diye belleyerek

Hiç sevmeyecek beni ve belki

Tiksinecek

O izzetsiz dünyasýnda benden

Ve benle bir araya gelmeyecek.

Ciddiyetsiz bir ciddiyetin hâkim olduðu bu dünyada,

Seninle beraber ciddi bir ciddiyetsizlik için buluþtuðumuz o rüyada,

Firavundan kaçarken ki hayalimde bile direten arkamdan koþmakta,

Kýzýldeniz’i asayla ikiye yararcasýna asamý bu defa da

Rüya ile gerçeklik arasýný ayýrmak için vurduðumda

Fark ettim çakýlmýþým meðer sensizlik bataðýnda

Gerçek hayatta.

Tek suçu kimin hemhal olamamýzýn gerçek hayatta?

Sormak lazým senin gibi kalpteki umutlara ve bulutlara

 Zýmpara çekip âþýklarýný deðersiz ve okunmayasýca þair yapanlara!

Oysa benim baþka suçum var mý Atilla Ýlhan kadar çirkin olmaktan baþka!

Belki bir de sana ziyan edilesi sevgimi vermek en baþta.

Tezgâhtan piramit kadar cips parçasý çalmaya

Çalýþan karýnca kadar inatçý olmak sonrasýnda da.

Hiros'un gözünde bile belirdi damla,

Seninse gözün hala oyun oynaþta.