Online Üye
Online Ziyaretçi
ŞAHİN VE KUŞLAR- 12.06.2024
Serin bir sonbahar günü okul çıkışında en güzel oyunlarımızdan; yörenin çocuklarının diliyle çelik çomak oynuyorduk. Çelik çomak elli santimetre boyunda çomak olarak adlandırılan bir sopa ve yirmi, yirmi beş santimetre uzunluğunda çelik olarak adlandırılan bir çubuk marifetiyle oynanırdı. Kendimizi oyunumuza kaptırmış güle oynaya eğlenirken; Şahin kurduğu kapanda yakaladığı kuşla yanımıza geldi. Zavallı kuş titriyor can havliyle ötüyordu. Şahin; şahsına münhasır ismiyle elinde sapanı ve kurduğu kapanlarla durmaksızın kuş avlar. Yakaladığı kuşların kafalarını acımasızca koparırdı. Bu zalimliğini bildiğim ve acıma duygusunun verdiği hislerle Şahinin yanına gelip
-Şahin o kuşu hemen bırak!
- Neden bırakıyorum oğlum?
-Ona ne yapacağını biliyorum.
-Seni ilgilendirmez. O benim kuşum istediğimi yaparım.
Kavgayla güç kullanarak elinden alabileceğimi biliyordum. Fakat o arada kuşa zarar vereceğini düşündüğüm için buna hiç yeltenmeden;
-Kuşu bana verirsen sana çelik çomak sopalarımı veririm
Şahin’in bir an için gözleri parladı. Bu onun çok istediği bir şeydi. Onları çok beğenir, sahip olmak için her şeyi verirdi. Nasıl olsa o yeni kuşlar yakalayabilirdi. Büyük bir sevinçle;
-Tamam oğlumm. Sonra sözden dönmek yok ama
- Tamam, oğlum tamam
Anlaşma yapılmış; ben ona çelik çomak sopamı, Şahin de bana kuşu vermişti. Zavallı kuşun yüreği korkudan öyle hızlı atıyordu ki! Bir an önce onun korkusuna son vermek istedim. Avucumu açtığımda kuş önce şaşırdı ne olduğuna anlam veremedi. Şöyle bir kanat çırptı ve elimden havalandı ve birden üç dört metre ileride yere düştü. Şahin, kuşu o kadar kuvvetle sıkmış olacak ki hemen uçamadı. Şahin ismiyle özdeşleşen hızıyla kuşu tekrar yakaladı. Çok kızmıştım.
-Kuşu bırak Şahin
-Olmaz. Sen bıraktın ben yakaladım.
Öfkeyle üzerine yürüdüm. Diğer kolunu bükerek kuşu bıraktırdım. Sonra ona verdiğim sopalarımı geri aldım. Biz birbirimizle uğraşırken kuş uçup gitti. Şahin hem sopadan, hem de kuştan olmuştu. Şahin o günden sonra da hiç durmadı. Kapanla, sapanla kuşları hep avladı ve eziyet etti.
Nihayet ilkbahar gelmiş ve yaza hazırlık sebze meyve bahçe işleri başlamıştı. Şahin’in o gün bindiği traktörün römorkundan düşerek kafasını asfalta vurmuş ve ağır bir şekilde yaralanmıştı. Uzun süre hastanede yattı. Çıktıktan sonra bir daha onu kuş avlarken görmedik.
Bahadır BORANLI