Seni özlemek var ya, baharý özlemek gibi,
Kara kýþýn ortasýnda.
Ellerini özlemek.
Papatya örtülü kýrlarda yürümek,
Seninle el ele.
Rüzgarý özlemek, saçlarýnýn kokusunu,
Taþýyor diye.
Sesini özlemek, bir kemanýn aðlayan,
Naðmelerinde.

Leyla olabilmek belki de, senin olduðun,
Her yerde.
Okuduðum bir romanýn sayfalarýnda,
Her sayfada, yeniden baþlamak sana.
Seni özlemek ne güzel bir bilsen.

Kýþlar bile bahar oluyor sana kavuþunca.

Seni özlemek nasýl bir þey bilir”misin?
Her gün batýmýnda güneþle vedalaþmak,
Sabaha görüþmek umuduyla.
Ve kavuþmak hayallerine,
Gecenin sonunda.

Seni özlemek….
Yaðmuru bekleyen, topraðýn hasreti gibi.
Açlýktan kývranýrken, sýcak ekmeðin,
Kokusuyla can bulmak gibi.
Seni özlemek,, var ya yaþamak gibi.

Buðday baþaklarý arasýnda yürümek.
Esen rüzgarda sesini kokunu aramak gibi,
Seni özlemek.

Özlüyorum iþte hayalimde var ettiðim seni.
Dokunamadýðým ellerini.
Ah…yâr bilsen ne güzel þey seni özlemek.
Ne güzel þey.

…….Meryem Keskin…..

…….10.03.2023…..