KAZIM ÖZTÜRK

ÖZTÜRKÇE

[email protected] 

[email protected]  

[email protected]

semazen.net        

SECDE ET VE YAKINLAÞ

Yakýnlaþmak, yan yana olmak, birlikte hareket etmek, el birliði yapmak, bir yediðimizin ayrý gitmesi, iyi günde, kötü günde bile olsa ayrýlmamak, ayný dili konuþanlarýn deðil, ayný duygularý paylaþanlarýn anlaþmasý, duygudaþlýk, vefakârlýk, diðergâmlýk, hoþgörü ve samimi duygular beslemek…Bu güzellik ve özellikleri çoðaltmamýz mümkün. Böyle ahlakî ilkeler çoðaldýkça insanî hususiyetlerimiz de artacak ve Kâmil insan sýfatýna bürüneceðiz.

Ýnsanýn Rabbine en yakýn olduðu an, secde anýdýr. Bu yüzden: “Secde et ve yaklaþ” ifadesi geçer Kur’an’da. Yüzümüzü topraða, yere sürdüðümüz zaman; acziyetimizi ortaya koyar, her þeyin sahibinin, malikinin, yönetcisinin, hüküm sahibi olanýn yüce Mevla olduðunu anlarýz. Böyle olunca kibirden, kasýntýlý tavýrdan, insanlara tepeden bakmaktan, kendini bulunmaz Bursa kumaþý olarak görmekten, baþkalarýný tahkir etmekten… kurtulur.

Secde edenler, secdede gözyaþý dökenler, seccadeyi ýslatanlar, gönüllere girmeyi kendilerine ilke edinenlerdir. Bu insanlarýn tek gayesi vardýr; “îlay-ý Kelimetullah”. 

Yarýn Bayram; Kurban Bayramý. Bu bayram sadece bir hayvaný boðazlamaktan ibaret deðil. Ýçinde; samimiyet, sosyal dayanýþma, insanlarýn derdine derman olma, sýkýntýdan kurtarma, veren el olma… þuurunu barýndýrýr. “ALLAH'a ne onlarýn etleri, ne de kanlarý ulaþýr; O'na ancak sizin erdemli davranýþýnýz ulaþýr. Onlarý böylece sizin hizmetinize vermiþtir ki, sizi doðruya ulaþtýrdýðý için ALLAH'ýn büyüklüðünü anasýnýz.” Ýfadesi yer alýr. (EN’AM; 119-121)

Kurbandaki samimiyeti; Hz. Ýbrahim’in ihlasý, Hz. Ýsmail’in teslimiyeti, Hz. Hacer’in tevekkülü gibi anladýðýmýz zaman bir anlam ifade eder.

Aslýnda her zaman, her yerde samimiyet gerekli. Bunun adýna Ýhlas deniyor. Ýçimizin de dýþýmýzýn da ayný oluþu. “Niçin yapmadýðýnýý söylersiniz?” ikazýna muhatap olmamak. “Kendi ellerinizle kendinizi tehlikeye atmayýn” hatýrlatmasýndan uzak kalmamak. “Niçin düþünmezsiniz? “Düþünmez misiniz?”, “Akletmez misiniz?” ilahi fermanýna uygun davranýþ sergilemek.

Böyle yaptýðýmýz vakit, dünya güzelleþir. O zaman dünyayý cennet kýlarýz, kavgadan, soykýrýmdan, insanlarý sýnýflara ayýrmaktan, terörden, fuhuþtan… her türlü ahlaksýzlýktan uzak kalýrýz. Yani dünyada iken elimizi, gönlümüzü, kalbimizi güzelliklere açmýþ oluruz ve Tahir’ü Mevlevi’nin dediði þu sözü hiç aklýmýzdan çýkartmamýþ oluruz:

“Eli boþ gidilmez gidilen yere,

Rabbim boþ gelmedim suç getirdim,

Dünyalar çekemezken bu aðýr yükü,

Ýki büklüm sýrtýmda pek güç getirdim.”

  Hayýrlý Bayramlar. Rabbim, aðzýmýzýn tadýný bozmasýn.

 Kurban Olunca!

Ezelden ebede yazan yolcular,

Ruh iklimlerinde gezen yolcular,

Tagut oyununu bozan yolcular,

Hakikati görür kurban olunca!

Nefsini öldüren halis kul olur,

Sadýklarý yakmaz ateþ gül olur,

Hasretin gözyaþý akar göl olur,

Umuduna erer kurban olunca!

Ýbrahim’ce kalýr Rabbin izinde,

Halilullah olur mana özünde,

Ýsmail’i bulur gerçek sözünde,

Merhametle sarar kurban olunca!

Hacer’ler misali coþan cananlar,

Safa’da Merve’de koþan cananlar,

Özlem vuslatýný aþan cananlar,

Yavrusunu arar kurban olunca!

Vuslata Erer!

Âþýklarý sarar, aþk bedende kor,

Öfkeleri silen, vuslata erer,

Nefret ateþli kor, sevgiler dekor,

Müminlerle kalan, vuslata erer!

Canlar arýyorum, sevda içimde,

Ne hallere geldim, mecnun biçimde,

Benliðimi buldum, Hakký seçimde,

Dostlarýný bulan, vuslata erer!

Günahý andýkça, gözüm kan aðlar,

Yüreðim yanar da, özüm kan aðlar,

Konuþamaz dilim, sözüm kan aðlar,

Mesajlarý alan, vuslata erer!

Madde siliniyor, mana gelince,

Doðru biliniyor, Rabbi bulunca,

Secde eder âlem, kendi halince,