Online Üye
Online Ziyaretçi
Altın kubbe kararmış yıkılmakta
Arzını sarsıyor masum çığlıklar
İnsanlığın göğsüne çakılmakta
Tekmil gözyaşından paslı kazıklar
Bir zamanlar ne güzeldin değil mi
Ah Kudüs peygamber kıblesi şehir
Sen gayrısının ol diye mi aktı
Gözyaşım ırmak ırmak nehir nehir
Burda gün sessiz gece kasvetlidir
Benimle bir oyun kurmaz hiç kimse
Bana hangi yurt senden kıymetlidir
Senin uğruna öldüm öldürüldüm ise
Koynuma yaşamak suçu sokuldu
Koşarken yurdumun sokaklarında
Kıyametin şimdi sesi duyuldu
On parça cesedimin dudağında
Kulakları şiddetle çınlasa da
Umarsız bu insanlar sağırdılar
Sözde benden konuştular ama
Sesimi kesmek için bağırdılar
Artık insanlardan ümit kesildi
Bari sizler canlanıverin taşlar
Babamın kanı aktı başı kesildi
Annemin halini siz sorun taşlar
Mermileri tutar diye attığım
Elimdeki bu taş dirilir belki
Suça karıştı diye kemiklerim
İbret olsun yere serilir belki
Toprağı ekiyor kan kokulu eller
Buğday yoksa insan biçmek için
Yaşamanıza sebep buysa eğer
Doymaya niyet kanımı da için
Bir sel rahmet duvarını yıkarken
İçtiğiniz kanda boğulacaksiniz
Biz aşağıya cennetten bakarken
Sizler sonunda yok olacaksınız