Online Üye
Online Ziyaretçi
Her sabah uyandığımda, adını bir daha,
Anmamaya yemin ediyorum.
Kaç kez yeminimi bozdum,
Kaç kez geri sana döndüm saymadım.
Dışarıda yağmur yağıyor,
Hava soğuk, ben üşüyorum.
Pencerenin önüne oturdum,
Sokağı seyrediyorum.
Camdan süzülen damlaları sayıyorum.
Radyoda eski bir şarkı çalıyor,
Kürdî makamında sanırım.
Ellerini arıyorum ellerini hiç bir zaman,
Tutamayacağımı bile bile.
Sahi sensizlik de üşüyen ellerimi,
Bıraksam avuçlarına,
Yüreğinin sıcaklığıyla ısıtır mısın?
Bir bardak çayda buluşsak, mesela,
Her yudumda aşkı içsek kana kana.
Sen bir şiir okusan bana,
Cemal Süreya dan, mesela.
Her kelimesinde aşkını anlatsan.
Hayal bu ya, olmaz ya.
Yağmur dindi:
Sonbaharın son günleri artık.
Güneş çok az ısıtıyor dünyayı,
Tıpkı senin gibi.
Varlığıyla yokluğu arasında,
Pek bir fark yok sanki, üşüyorum.
Beni üşüten, yokluğun mu,
Yoksa bu sonbahar mı bilmiyorum.
Gözlerimde artık eskisi kadar iyi görmüyor,
Sanırım yaşlanıyorum.
Bu sana yazdığım kaçıncı mektup,
Saymadım.
Biliyorum yine cevap veremeyeceksin.
Yoruldum artık günleri ayları,
Hatta mevsimleri bile saymıyorum.
Bir sonbaharı daha sensiz yaşıyorum.
Yılın sonundayım,ömrün sonunda.
Keşke keşke, sen bir eylül akşamında,
Yağmurla gelsen bana.
Sonbaharın hüznüne, baharın sıcaklığını,
Taşısan bakışlarında.
Yıllar kaybolsa aramızdan,
Hiç gitmemişsin gibi sarılsak ağlasak,
Ve unutsak.
Hiç konuşmasak,
Sussan sussam susuşlarımızda kaybolsak.
…….Meryem Keskin…….
…….02.05.2023……..