Dünya Dediğin.
Nemenem âlemdir şu garip dünya;
Kırk yıllık yârenler yabancılaşır.
Boşuna, kurduğun dünyalık hülya,
Dev adam sandığın; gör, çocuklaşır.
Babalar tanımaz evlat yüzünü,
Anne hatırlamaz dünü, bugünü.
Herşey sarpa sarar, bulmaz düzünü,
Kimi zaman bilmez ölümlü günü.
Uzak düşer evlat, gözden, sıladan,
Hayatın zorluğu bünyeyi yorar.
Nizama uymayan düşer sıradan,
Boş koymaz Yaradan, hep hesap sorar.
Gençlik bir hesaptır, yaşlılık öyle,
Hatırla arada geçmiş zamanı.
Hangisi emrine tam uydu, söyle;
Boşa saçamazsın sapı, samanı.
Çok bayram görsek de, ömürler biter,
Güller koparılır, laleler solar.
Her bayram sonrası gör neler yiter?
Şu dünya dediğin; boşalır, dolar...
26.06.2017
Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
(
Dünya Dediğin... başlıklı yazı
enver-ozcaglayan tarafından
28.06.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
