Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir derya gözyaşı,
Bir damla umut...
Patlamaya hazır bir bombaydı dilim.
Sus emrini aldığımdan beri;
Yetim bıraktım efkârlı cümleleri.
Sofu bir tavrım vardı dervişlere
benzeyen
Onlar coştular ney sesinde...
Bense kayboldum bir girdabın içinde.
Neden anlamsız geliyordu ezgiler?
Sol anahtarını mı kaybettim yoksa?
Şarkılar mı kilitlendi?
Sevda yorgunu hislerimi üzen,
Adaletsiz bir düzen vardı...
Mahkûmdum belki de feleğin
adaletine...
Gereği iki kez düşünülmeden,
İnfaz edilmeye...
Tek celsede!..
Şimdi hangi çocuksu mazeretle ikna
olacağım?
İçimdeki ağlayan çocuğu nasıl susturacağım?
...
"Yarın" mı?
O ne ki?
_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_