Online Üye
Online Ziyaretçi
Sanki nakış işledi bakışıyla yüzüme.
Beni meftûn eyledi, bir gözleri
sürmeli.
Aşka bulaşan kalem, inansa da
sözüme,
Derdi hissetsin diye duvarlara
sürmeli.
Yârene diller döktüm, etmedi hiç
kifâyet.
Nazara geldim sanki, başımda bir felâket.
Seveni kıskanana az gelirse müebbet,
Tek tek zincirler vurup zindanlara
sürmeli.
Dünyaya geldiğim gün bozulmuş tüm
düzenim.
Mahkûm etmek gereken biri de varsa
benim.
Karanlıkta bırakın, güneş görmesin
tenim.
Bedenimin üstüne kapıları sürmeli.
Şimdi hatıralarım eskimiş bir
valizde.
Mavi düşlerim vardı, hepsi birden
hacizde.
Ben nice gemileri batırdım kaç
denizde.
Artık gönül teknemi boş limana
sürmeli.
Kaygılanmayın bana, geçmez perîşan
hâlim.
Nara atmak için de bir zerre yok
mecâlim.
Yine de unutmayın, yalnız şudur
emelim;
O en kara sevdalar ömür boyu
sürmeli.
...
İnsanları şaşırtıyorsan başkasın...
İnsanlara şaşırıyorsan bambaşka...
_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_