KALMAMIŞ
Eskiden ne güzel köyümüz vardı,
Şimdi pek de tadı tuzu kalmamış,
Daha gider gitmez gönlüm karardı,
Baharı kalmamış yazı kalmamış.
Yazın her yer misk'i amber kokardı,
Çeşmelerden soğuk sular akardı,
Herkes birbirine candan bakardı,
Kimsenin diyecek sözü kalmamış.
Köyün dağlarını duman bürümüş,
Çakal mesken tutmuş kurtlar ürümüş,
Çayırlar çimenler otlar kurumuş,
Yaylada otlayan kuzu kalmamış.
Virane evlerin akıyor damı,
Dökülmüş sıvası kırılmış camı,
Camiye gitse de köyün imamı,
Eski cemaatin izi kalmamış.
Kırılmış armudun dalı budağı,
Sararmış yemyeşil bahçesi bağı,
Harabeye dönmüş Baba ocağı,
Sönmüş kuzinenin közü kalmamış.
Bir kaç ihtiyar var beli bükülmüş,
Saçları ağarmış dişi dökülmüş,
Damarında akan kanı çekilmiş,
Gülen yüzü gören gözü kalmamış.
Aklımda kalanlar şimdilik bunlar,
Tarife gerek yok arifler anlar,
Göçüp gitmiş nice güzel insanlar,
Ne eseri ne de tozu kalmamış.
Özden'im özledim eski günleri,
Maziye karışıp giden dünleri,
Nerede o eski köy düğünleri,
Oynayan gelini kızı kalmamış.
Murat ÖZDEN
(
Kalmamış başlıklı yazı
Çerkezoğlu tarafından
19.07.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
