Haykýrdým sevdaný yoruldu sesim,

Daðlara savruldu zerre hevesim,

Ýþte tam þuramda göðüs kafesim,

Tutuþup yandý da anlatamadým.

Gece daraðacý, gündüzler maþa

Nakþ edilmez rengin hiç bir kumaþa,

Her gün ayný acý, ayný telaþa

Yýllarca kandý da anlatamadým.

Gün geldi baþ eðen Yunus haliyle,

Gün geldi dört satýr þair diliyle,

Gün geldi kapýna çocuk eliyle,

Mektuplar kondu da anlatamadým.

Sevdama set geren o kalbin, ruhun

Sýðmaz gemisine tufanda Nuh’un!

Kýzýla boyanmýþ azgýn Çoruh’un,

Hýrsýyla andý da anlatamadým.

Sanki çatlayacak sevdanýn zarý,

Hangi kuldan geldi yâr intizarý?

Zirvede açýldý korun mezarý,

Vezüv uyandý da anlatamadým.

Gözler buðulanýp gökler delindi,

Hüzün yaðmurlarý tenime indi,

Kalbime sevdanýn yükleri bindi,

Her þey ayandý da anlatamadým.

Ýki kelam etmez kilitlenir dil,

Gönül anahtarý akýlda deðil,

Mumu söndürmeye gelen Azrail,

Nefse dayandý da anlatamadým.

Ne inci, ne elmas sade bir taþým,

Sevdana eðildi gövde de baþým,

Aþkýn tipisinde akan gözyaþým,

Yanakta dondu da anlatamadým.