Artık ne mısra ne şiir ne beyit
Huzur vermez bana eskisi kadar
Her mısrada saklı da olsa gömüt
Gönlüm onu başka yerlerde arar.
Her şey laşka oldu şiirler bile
Kulağa hoş gelmez yakışmaz dile
Bülbül diye karga konmuşsa güle
Verir dala zarar... Yaprağa zarar.
Şiirin üstünü bürümüş bir kül
Üflesen külünü anlaşılmaz dil
Ne adab kalmış ne uslub ne de yol
Okuyan, anlayan yok neye yarar.
Kalkınca şiirden vezinle hece
Güneş battı, oldu karanlık gece
Kelimeler uzun manası cüce
Bir de argo... Ne edeb ne de ar.
Belegat, fesahat mazide kaldı
Her şiir ömrümden yılları çaldı
Usanmışım artık gönlüm daraldı
Yazdığım her şiir zihnimi yorar.
Kağıt, kalem madem küsmüşse bize
Ne verebiliriz söyleyin size?
Artık gençler şair olsunlar söze
Her biri bir nice hayaller kurar.
Gönül arar başka... Başka huzur
Ama ne çare ki bulması çok zor
İşte bunun için yürek olmuş kor
Şair her akilden cevabın sorar.
Nuri baş
