Anlamsýz bir hüzün hissedilen,

Sebepsiz gözyaþlarý sonra.

Yalnýzlýktan mý, yanýlmaktan mý belli deðil

Sevmekten mi, yoksa sevilememekten mi?

Ömür törpüsü bekleyiþler,

Olmamýþ sevdalar bir de.

Bir de karanlýk geceler, uykusuz mu uykusuz.

Bir türlü bitmeyen kitaplar,

Yarým kalan þiirler,

Olmamýþ, ortada kalmýþ bir hayat.

Her sabah ayný güne uyanýlýyor sanki,

Sanki her gece birbirinin ayný gibi.

Cehenneme döndürüyor mide asitleri mideni,

Aþ da, ekmek de, su da sigara olmuþ.

Böyle fazla gitmez biliyorsun,

Geçmiþini silip atmak istiyorsun,

Yapamýyorsun.

Belki fazla önemsediðinden,

Belki fazla düþündüðünden,

Ýnsanlarý, olaylarý.

Hayatý akýþýna býrakamýyorsun.

Kontrol etmek istiyorsun belki de.

Bir zamanlar,

Çayýnýn tadý vardý,

Þiir kitaplarýnýn anlamý

Ve müziðin týlsýmý.

Hepsini yitirdin sonra,

Bir kendin kaldýn geriye.

Kendini yitirmektense korkuyorsun.

Yalnýzlýktan korktuðun gibi,

Sevilememe ihtimalinden korktuðun gibi.

Hayat gibi…