ı
Acemi günlerinden biriydi yazın,
yürekler tam
yeşillenmemişti,
damarlarımda
sevdanın filizleri,
yüreğimde, yalnız
gecelerin üşümeleri,
ve sıcak gölgesi yalnızlığımın
kavuruyordu değdiği yeri..
Ölen bahardı..
II
Yalnız alınlarıyla değil,
tüm vücutlarıyla secde etmiş yılanlar
kasımpatıların gölgesinde, namazdaydılar.
Gözleri biraz ötelerindeki serçelerde.
Namazdayken bile yılandılar...
III
Sıranın sonundaki karanfil, aşıktı baştaki karanfile
kavuşabilmekten yana umutsuz,
uykusuz ve susuzdu.
İlk yaprağını dökecek kadar..
IV
Ve sanki kışlar bir daha gelmeyecekmiş gibi geri,
başı dik, gururlu ve gökyüzüne uzanmış,
ölümden uzaktı, parkların
beyaz çiçekleri..
Ne kadar saftılar..