Orta birinci sýnýftayýz,aramýza yeni bir arkadaþ katýldý ismi Rafet,sýnýfýmýzýn en uzun boylusu en hareketlisi ve en yaramazýydý diyebilirim.Bizim köy iki mahalleden oluþuyordu:yeni  mahalle ve eski mahalle.Köyümüzün ikiye ayrýlmasýnýn temel nedeni ise  28 Mart 1970 tarihinde gerçekleþen Gediz depremi,bizim köyden de ölenler,yaralananlar olmuþ ama sayýsýný tam bilmiyorum.Depremden sonra evler kullanýlmayacak hale gelince, devletimiz tarafýndan  tarlalarýn bulunduðu bir alan belirlenerek oralara tek katlý evler yapýlmýþ ve ihtiyaç sahiplerine  cüzi miktarda  verilmiþ,bundan sonra orasýnýn ismi "yeni mahalle" olarak kalmýþ ve okul,saðlýk ocaðý,belediye binasý ve kütüphane hep oradaydý. Bizim ev,eski mahallenin en doruk noktasýndaydý ve okul ile aramýzda en az yirmi-yirmi beþ dakikalýk mesafe vardý; yaðmurda,karda,soðukta ve buzlu  yollarda düþe kalka  okula gitmenin,soba eþliðinde derse çalýþmanýn ayrý bir keyfi vardý. 

Rafet'e geri dönecek olursak onun evleri de eski mahalleydi bazen beraber gelir giderdik okula yani hem okul arkadaþým hem sýnýf arkadaþým hem de yoldaþýmdý,güzel de anlaþýyorduk ama bir huyu vardý;yollarýmýz ayrýldýktan sonra karþýdan baþlardý þu arabesk þarkýsýný söylemeye:

Esmer olduðum için alýnýrdým ve o da bunu bilerek beni kýzdýrmak için söylüyordu, baþlardý tehditler:

"Yarýn göstereceðim sana gününü!"

Ertesi gün her þeyi unutur can ciðer dost olurduk.