Küle dönmüs
Eylülün solgun sarilar takvim yapragindaki tülü ve tuali
Gönül arzusundan
Göz sadakasindan
Gece savusup giderken karanligin ötesini desip didikleyen merakla
Ismi kulagina okunmus insana hastahane refakatcis gibi bazi alev
Ondan sonrasi mum..
En dokunakli acilara ses veren hickiriklar müptelasi
Tenhalar tarumarinda corak
Sonsuzlugun mekan meskeninde sanki kendi kendisiyle kanli bicakliymis gibi
Cürümüs kabuklar icinde kivranip duran, acabalar ve belkiler örgüsüyle
Kozasini söküp dokuyan
Vesveseye
Sanir ki insan, külliyen anlasilmazdir
Uzundur
Ezicidir,
Cetindir
Fuzulidir
Yorar yildirir yipratir
Uykuyu dünegi bezirgan bazarinda harap etmis yitirmis
Kumlarda camurlarda debelenerek, ölünce giyilen suskunluk dükkancisi
Varilmaz yer, gidilmez sarpa, dönülmez esik, otlar cöpler arasindan
Eskiyasi ve haramisi cok derebayir cikmazi
Ve ayazlara cöllere yolunu sasirmis yikik köprü
Kesik cizgiler harabesidir sanilir
Insanlarca karincanin yolu ve yokusu, oysa topraga varsan sorsan
Destikce altindan insan cikan bilindik sirdan
Bozmadan
Berbat etmeden
Yükünü yerine yetistiren ve kendine yakistirandir cümle hayat..
Emsali ask ile insan degilse eger mülke muhatap
Karincadir gerek Asktan
Gerek topraktan
Gerekse devri dünyadan hatir sual olunan..
 
Seyfi Karaca………..Eylül / 24