GÜDÜMLÜ DEMOKRASÝ

Demokrasi veya el erki, halkýn yasalarý müzakere etme ve yasal düzenlemelere karar verme yetkisine veya bunu yapmak için yönetim görevlilerini seçme yetkisine sahip olduðu bir yönetim biçimidir.

Demokrasilerde genel olarak hükumet biçimi üç ayrý baþlýk altýnda deðerlendirilir:

a-) Baþkanlýk cumhuriyetleri: Yarý baþkanlýk cumhuriyetleri.

b-) Mutlak monarþiler: Tek parti tarafýndan yönetilen devletler.

c-) Yürütme baþkaný olan parlamenter cumhuriyetler.

Bir ülkede yönetim erki, halký arasýnda dil, din, ýrk ve görüþ farký gözetiyorsa bu tam geliþmiþ demokrasilerle asla baðdaþamaz. Böyle bir sistemin görüldüðü ülkelerde yönetim erkinin kendi ideolojilerini halka dayattýðý anlaþýlýr. Bu dayatma halkýn, düþüncelerini, giyim-kuþamýný, ideolojileri-ni, yaþam biçimlerini, hak arama etkinliklerini ve inanç biçimlerini kontrol altýna alýr. Bu aþamalarý tamamlayan yönetim erki, gelecek neslin de kendi ideolojilerine ve dini inançlarýna uygun olmasýný saðlamýþ olur.

Bu hedeflere varmak zaman alsa da böyle bir toplum inþa etmek isteyen yönetsel anlayýþ, sabýrla hamlelerini yeri ve zamaný geldikçe yapar. Uzun, orta ve uzun vadede oluþturduðu bu toplum ya da böyle bir nesil üzerinden iktidarýný uzun yýllar devam ettirmenin amacýný güder. Nihai hedefe varabilmek için önceki yönetim biçiminin çok kötü, zararlý ve din dýþý olduðu palavralarýný ele geçirdiði basýn ve medya gücüyle halkýn zihnine pompalar. Bu propaganda araçlarýyla yýkýlacak rejim için önce bir alt yapý oluþturmuþ olur; sonra da oluþturulan yeni nesil üzerinden oy alarak; sözde demokrasinin gereðini yerine getirerek yeniden seçilir ve ülkeyi yönetmeye devam eder.

Aslýnda demokrasi ve cumhuriyet gibi bir niyeti olmayan bu zihniyet, nihai hedefine varana kadar demokrasi ve cumhuriyet aþýðý gibi görünmeye özen gösterir ki, bunun adýna maskeli siyaset ya da riyakarlýk denilmektedir.

Bu zihniyet düþünen, sorgulayan ve yeri geldiðinde tepki gösteren bir halk kitlesini kendi zihniyetine uygun görmez. Bu sebeple, eðitim kurumlarýnda teknolojiye deðil, dinsel ögeleri öne alan eðitim müfredatýný uygular. Böylece biat kültürüyle uyuþturulmuþ bir nesil ortaya çýkarmýþ olur. Böyle bir nesil, çektiði sýkýntýlarý “Allah’ýn lütfu” olarak gördüðü için fakirliðin, sýkýntýlarýn ve ülkenin içine düþtüðü açmazlarýn sebebini asla düþünmez, düþünemez.

Bu tür yönetimler, yönetimi ele geçirdiðinde devleti devlet yapan tüm kurum ve kuruluþlarý kendine baðlar. Genellikle ehliyetsiz ve liyakatsiz bakanlarý, bürokratlarý göreve getirir. Atadýðý bakanlar tecrübeli, bilgili ve donanýmlý olsa dahi tek bir kiþinin vereceði talimata göre görevini yapmak zorundadýr. Bu yönetim anlayýþýyla bir ülkenin kalkýnýp, ilerlemesi asla beklenemez. Tek kiþinin yönetimine terk edilmiþ bir yönetim anlayýþýnda çeþitlenen ve derinleþen sorunlarýn ortaya çýkmasý garipsenecek bir durum deðildir. Bu hastalýklý zihniyetler, kendinden kaynaklanan sorunlarý görmez, görmek istemez. Çünkü kendisi üst akýldýr; her þeyi herkesten daha iyi bilir. Sorumlular daima bakanlar, bürokratlar ve basýn-medya kuruluþlarýdýr. Bu nedenle; “tek kiþinin sözüyle yönetilen ülkelerde demokrasiler güdümlü demokrasilerdir”  diye düþünsek, sanýrým yanlýþ düþünmüþ olmayýz.