İnsan kaç defa ölür yaşarken
Sen bir kere öldün
Senden sonra ben her gün öldüm
Her günün arkasından dirildim sonra
O gün döndüğünü zannederek
Ümit içinde yaşadığın mekanlara geldim
Aynı kısır döngüyle giderken
İnkisara uğradım
Uyandım bir gün sensizliğe
Bir yanım toprağın altına girmiş bir şekilde
Anladım gerçekten gittiğini
Bir daha gelmeyeceğini
Feryat ettim beni de götür gittiğin yerlere diyerek
Feryadım yerleri gökleri inletti
Sen yine baktın bana şefkatli şefkatli
Ama ben göremedim seni
Oradaydın
Ama yoktun..
Sanki attılar beni zindanlara
Prangalar vurdular ayaklarıma
Ama tutamadılar beni
Kırdım zincirlerimi
Yıktım o kara duvarları
Ağlaya ağlaya
Derin bir acı içinde
Yüce dağları yara yara
Uçtum geldim ebedi istiratgâhına
Sen vardın ama yine yoktun
Dayanmanın zorluğu
Hüznümün yoğunluğu
Acının kavuruculuğu
Çaresizlik diz boyu
Sonsuzluk koridorunda
Gözyaşlari içinde
Diz çöktüm çaresiz bir şekilde
Hakkını nasıl öderim diye
Ağlama dediler
Omuz silktim
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın dedim
Hıçkırıklarım melekleri ağlattı
Onlar ağladı ben ağladım
Sonra
Sıvazladılar sırtımı
Sildiler gözyaşlarımı
Öptüler alnından kudsi sevdamın..
Başımı yavaşca kaldırdım oradaydın
Karşımdaydın
Baktım nazlı nazlı duruşuna
Etrafına nazar edişine
Bakışına
Yandı yine yüreğim
Çırpındım kanadı kırık kuşlar gibi
Üzülme yanındayım der gibiydin
Ve bir ses yankılandı sanki
Biz tuttuğumuz eli bırakmayız
Bırakacağımız eli tutmayız
Bu sesti beni teselli eden Doğruldum yerimden
Bu sefer ben sildim gözyaşlarımı
Bırakmadığın inancıyla
Toparlandım yeniden..
Kendime gelsem de
Eskisi gibi değilim
Sen gitmeden önceki gibi değilim
Ama şunu da biliyorum
Gitsen de bu diyarlardan
Sen benden hiç gitmedin
Ve de hiç gitmeyeceksin
Yokluğun içinde varlığın
Varlığın içinde yokluğun
Aslında ben ölüyüm sen diri
Ben zannederken aksini
Aslî yurdumun şimdi sensin aslî sâkini
Karmakarışık
İki bilinmeyenli denklem gibi
Çözemiyorum
Ama..
Benimle oluşunun
Aslında gitmemiş oluşunun düşüncesi
En büyük tesellim
Gönlümün azığı
Ruhumun dayanağı
Umudum
Gücüm..
Ey gözümün nuru
Ey canımın diğer yarısı
Kalbimde mekan kuranım
Kuş uçmaz kervan geçmez diyarlarımın Sultanı
İple çekiyorum sana kavuşacağım günü
Sabırla bekliyorum
Biliyorum
Sen götüreceksin beni Rabbime
Sen götüreceksin beni Efendime
Sen götüreceksin beni sonsuzluk alemine
Teslimim nurani iklimine..
Ruhum ebedî âleme göçtü..
Senin yerine ben öleydim..
(
İnsan Kaç Defa Ölür Yaşarken başlıklı yazı
SELVASELDA tarafından
4.10.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.