Ben bir yerde, 
Yüreğime ise taş oturdu. 
Taşı kaldıranlar değil, 
Taşı bastıranlar vardı, 
Yaraya tuz misali. 
Sonra seni gördüm, 
Seni tanıdım. 
Taşıda, taşı bastıranlarıda toz ettim
Toz kaybolsun diye
Sana olan aşkı yağmur ettim. 
İlk kez yağmurda şemsiye taşınadım, 
Sen vardın
Islandık yağmurda, aşk yağmuruydu bu
Tozlar, tuzlar yok oldu
Yüreğim buz tuttu, 
Sende kalıp, sana dondum, sana donuk kaldım ben
Şimdi ateş olsanda, 
Beni ısıtsanda
Yüreğimin buzunu eritemezsin
Neden bilirmisin
Çünkü sana donuk kalmak
Kalbin denen kafeste olmak
Bana umut oluyor, 
O umudu ne ateş ne yağmur kaybeder
Bir tek toprak, 
O da toprak olursam zaten
( Sende Donuk Kalmak başlıklı yazı Hasan Berfe tarafından 5.10.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu