Uyuduk ve duyduk

Suya konan gülün

Dağılan yapraklarının çıkardığı hışırtıyı

Hışt HIŞT

O gün ki  gördük acının salyangoz kılığında saklandığını

Biz onu hiç sobeleyememiş çocuklardık

‘Yum gözlerini geçer’ diyorduk yalnız öyle biliyorduk

Sayıyorduk ve saymakla yetinemiyor,   

Çayırlara salıyorduk koyunlarımızı.

Dizlerimizi kanatınca taşın çocuk olmayı bilmeyen yeri

Öpüyorduk geçtiğimiz her yeri

Yarımızı dışarda bırakan saklandığımız her yeri

Öpünce geçer biliyorduk…

Sonra koşup ilk otobüse biniyorduk

Başımızı döndürünce, midemizi burunca eğri büğrü yollar

“Uzaklara bak geçer” diyorduk

Korktuğumuzda yarım yamalak bildiğimiz dualar geliyordu aklımıza

Dua okuyunca geçer biliyorduk

Geçenin kuvvetle geri gelişini dünyanın yuvarlak oluşuna veriyorduk

Koşup oynuyorduk avluda,  en iyi yaptığımız şeydi

Bir çocuk koşmuyorsa bir derdi var

İki çocuk koşmuyorsa iki derdi var

Çocuklar koşmuyorsa çok derdi var dünyanın biliyorduk.

 Nedensiz ağladığımız her yerde

Karla karışık yağıyordu göz yaşımız

Bir ki üç tıp deyince

Susmayı artık öğrendiğimizde

İlk konuşanı ebe yapıyorduk.            

Ortada kuyu var diye yandan geçtiğimiz her yerde

Boğazımız kuruyunca hala an an

Bakıp fotoğraftaki çocuk halimize

Aynı sesin başka başka tonlarında

“Yum gözlerini geçer” diyorduk.

Ekim-2021