Ýstifa Ediyorum

Dünya insanlýk krizi yaþýyor. Ýnsanlýðýn sesine, soluðuna ve sevgiyle dokunuþuna hasret bir insanlýk dramý yaþanýyor. Bir avuç küresel sermaye çeteleri kendi sýnýrlarý dýþýnda insanlarý parayla, makamla satýn alarak köpeði haline getiriyor. “Isýr oðlum” dediðinde, insanlýktan köpekliðe terfi eden bu insanýmsý mahlûklar hiç düþünmeden masun insanlarý, çocuklarý, doðayý ve doðamýzýn ailelerini/bileþenlerini katlediyor. Bu küresel kötülük artýk zincirlerini kýrmýþ, gözlerini karartarak koskoca insanlýða kanlý mezarlar açýyor. Bu küresel çeteler, kendi aralarýnda “al gülüm, ver gülüm” anlayýþýyla organize bir halde þu cennet dünyamýzý ve ülkeleri cehenneme çeviriyorlar. Bu insanlýðýn katli ile milyarlarca vurgun elde ediyorlar. Yeryüzündeki devletlerin yöneticileri, kadrolarý nasýl olur da bu çýlgýnlýða, bu vahþete dur demiyor, diyemiyor? Kimi devlet yönetimi dine baðlý olarak, kimisi ideolojilerine baðlý olarak, kimi de konjonktürel geliþmelere baðlý olarak bu insanlýðýn katledilmesine göz yumuyor.

Düþünüyorum þöyle. Aklýma þu meþhur söz geliyor: “Tarih tekerrürden ibarettir.” Bu önemli söz üzerine ne kadar iyimser ya da kötümser yorumlar yapýlýrsa yapýlsýn ben bu sözün gerçekçi olduðunu düþünüyorum. Tarih sürekli tekerrür ediyorsa þu dünyada, demek ki insan denilen mahlûk henüz insanlaþma sürecini tamamlayamamýþ! Ýnsan olabilmek için bir gayret göstermemiþ. Nefsi duygular tarihin her döneminde aklýn ve vicdanýn önünde olduðu için insan denilen yaratýðýn yüreðindeki o “insan” maalesef dýþarý çýkamamýþtýr.

Küresel insanlýk krizinin yaþandýðý þu günler bana göre “kýyamet alametleri” olarak okunmalýdýr. Tüm dinlerde “kýyamet alametleri” bahsi geçer. Dinler ne söylüyor, insanlar ne yapýyor? Dinler, mutlu bir hayatýn reçetelerini insanoðluna vermiþken, sözde insanlar bu reçeteleri dünyalýk menfaatler karþýlýðýnda baki aleme tercih ediyorlar! Ýnsan denilen mahlûk bilsin ki; kýyameti koparanda, dünyayý esenlik yurduna çevirecek olan da o insan dediðimiz mahlûktur.

Ýnsanlýðýn yüzünün kýzardýðý; “ben bu deðilim” diye feryat ettiði korkunç bir dönemden geçiyoruz. Evet, o gözleri yaþlý “insan/insanlýk” “insanlýk bu deðil” diye milyarlar olup haykýrýyor! Ne acýdýr ve ne anormal bir durumdur ki “insan” olanýn sesi sanki kayalara, daðlara ve taþlara çarpýyor ve sahibine dönüyor. Ýnsanlýk sanki kör-saðýr ve dilsiz olmuþ! Ne garip bir tecellidir ki, organize kötülük ya da kötülüðün ruhu, ta karanlýk ve kanlý çaðlardan fýrlayýp günümüzde hayat buluyor! Baskýnlar ve acýmasýzlar. Güçlüler ve organizeler. Çünkü arkalarýnda vicdanlarýný iblislere teslim etmiþ dev devletler var. Adeta kötülüðün taþeronlarýna; “yürü ya kulum; korkma arkanda ben varým” diyerek destek veriyor.

Kötücül insanlýk, küresel bir hüviyete bürünürken, can alýp-vermekte kendini yetkili görürken ve o þeytani aklýný bilime, silaha ve katliama çalýþtýrýrken masum insan kitleleri neden organize olamýyor? Geçmiþe bakýp hiç ders alamýyor? Masum insan kitlesi biraz düþünebilseydi organize olmayý baþarýr; þeytani yaratýklarýn ellerinden silahlarýný alýr, tuzaklarýný baþlarýnda geçirirdi. Þeytan ruhlara hareket alaný býrakmazdý. Ýþte o zaman yeryüzü esenlik yurduna dönüþürdü. Neticede Yüce Allah’ýn muradý bu deðil midir? “Haksýzlýða mey-dan okuyun. Ýstiþare edin! Düþünün ve ilim yapýn. Düþmanlarýnýzýn silahýyla donanýn” demiyor mu? Hal bu iken; saf ve temiz insanlar ne yazýk ki olup-bitenlere seyirci kalýyor, sadece dua ve gözyaþlarýyla yetiniyor. “Birlikten kuvvet doðar” anlayýþýný bir türlü harekete geçiremiyor! Çok yazýk!

Evrensel anlamda insanlýk böyle algýlanýyorsa ki öyledir; ben ruhunu ve vicdanýný kötülüðe teslim edenlerin o çakma insanlýk ailesinden istifa ediyorum. Bu sebeple, bu tür insanlar kesinlikle bana insan demesinler!

Ýnsanlýðý vicdanlarýnda koruyup, yaþayan insan-ý kâmillere selam olsun…  Ben de insanlaþma sürecine bir katký saðlayamadýðým için özür diliyorum senden. “Ýnsanlýk” beni affet…