Online Üye
Online Ziyaretçi
MEYİL
/
ben savaşı senin
saçlarında kaybettim
şeytan alın yazımdan ganimet
topluyor şimdi
gözlerini yüzümün en
kuytu yerinde saklıyorum
ve her duadan sonraki
amin’i gözlerine sürüyorum
/
yar dedim
içime yürüttün şarkın
keşif ordularını
kalelerim ardın sıra
tarumar
ülkemin kadınları
adamları
çocukları
elini çekseydin
toprağımdan
bir bahar ki
alabildiğine hükümsüz,
alabildiğine hür
gül dedim
soluğuma çevirdin
mitralyözlerini
canına kan doğardın
ışıklarımın sorgusuz
içinden yarınlar geçen
şarkılarım şimdi fukara
beklentisiz
eteğini toplasaydın
içimin asude arazisinden
bir doğuş ki
doludizgin yağmur,
doludizgin mümbit
can dedim
ciğerlerime savurdun kuru
ıslaklığını
geceler türedi
süvarilerinin aksinde gölgesiz
artmayan bir ben
eksilmeyen bir sen
çiçeklerim ölgün
kahır aynaları tutuldu da
insanın sevincine
ceplerimde ziyan kaldı
mersiyen
karalığını akıtmasaydın
güneşimin kristal ışığına
bir diriliş ki bendeki
baki bir halas, sonsuz
bir ümran
aşk dedim
mısralarıma saplandın
hain mızraklarınla
kırık dökük kafiyeler
kaldı ardın sıra şairsiz
topukların ezdi de
nazlılarımı
yitirdi heybetini ülkemin
mabetleri
ziyasına karanlık boğuldu
kandillerimin
dergahım perişan, otağım
darmadağın
bildim dedim
savaşarak yaşanıyordu aşk
demir-ci