Online Üye
Online Ziyaretçi
NEREDESİN MARİA
Bir ölüm çıkmazında kesişti yolumuz Maria. Duygu gardiyanlarıyla savaşırken buldum kendimi, üşüyordum, açtım ve savunmasız. Dudaklarım titredikçe buz kesiği yaralarından seni tanıdım. O en derin hazların beyazın döşüne vuran yansımaları yüzümüze düşmese dahi, karanlığın asaletini göğsümüzü gere gere taşıdık!Sarıl bana Maria donmama ramak kaldı. Ellerin akar su üzerine düşmüş meyve çiçekleri kadar narin , dokunuşların ruhumdaki isyanları bastırıyor ve bakışlarından yağan rahmet damlaları hayatın çakralarını suluyor..Büyüyoruz Maria büyüyoruz , bu yüzden mi hiçbir yere sığamıyoruz?
Bazen kabuslar görüyorum. Esir düşmüşüz seninle koca gözlü etine dolgun cadılar zapt ediyor benliğimizi , kanlı savaşların ortasında gibiyiz. Bir bacağımız burada diğeri orada, geziyoruz iki dünya arası! Uyanıveriyorum ter içinde.. Bazen uyur gezerlere özeniyorum. Gözleri yarı açıklar varya hani fakat onlardan ürküyorum. Bilmeden bilen, bilmediğini bilmeyen insanlar! Uyansa uyanamaz gerçek dünyadan kopmuş uyusa uyuyamaz çoktan yatağından olmuş! Öyle bir yerde duruyoruz ki Maria sakal ve bıyık arası, başımız bulutlarda ayağımız köklerin yedi kat altı. Üşüyorum Maria bizi bu mahmur dünyaya kim , niçin attı ?
Şimdi şahinler göçüyor, kısalan kederlerimi duydukça yurduma..Biz o siyahı taşırken yarasalardan başka uğrayan oldu mu gönül oyuğumuza? Onlara baktıkça kendimi anlıyorum ve bazı şeylere derinden seviniyorum.Hayat tahterevallisinin tam ortasında duruyorum. Bir ucuna yarasalar tünemiş bir ucuna şahinler , yaradanın hatrına kimseyi düşürmeden uçmak istiyorum yanına. Sahi sen neredesin şimdi Maria? Sen de deva buldun mu naftalin kokan yarana?
Canan SERGÜL 🐛