Ruhum dolaşır uyuduğumda,
saçlarım ıslak terden değildir —
yağmurda beklemiş...
Bir defa gülerek uyanmıştım;
yastığım, senin parfümünün
kokusu...
Ruhum o ağacı ziyaret etmiş;
orman soğuk ve ürkütücüdür,
gece yalnız ruhum korkmuş.
Çiçeklerine yine iyi bakıyormuş.
“Aşk hakkında herkesin fikri var,”
dediğini ruhum duymuş.
Unutamam o sabahı — üzgündü.
Dedim, “Neyin var senin?”
Dedi ki,
beni öldüren oymuş...
