Sonra hiçbir şey yapamadığın için pişman olursun,"der Toshikazu Kawaguchi. Gerçekten de her şey yerinde ve vaktinde güzeldir,atalarımızın demir tavında dövülür dedikleri bu olsa gerek.
Hep hayal kurardım çocukken evim olsun,arabam olsun,eşim olsun,çocuklarım olsun...Ekonomik gücümün olmadığı o yıllarda hayallerim altın çağını yaşıyordu-kaymakam,vali hatta milletvekili olmak-bir an evvel büyümek,hayata atılmak ve varlığımı tüm varlıklara hissettirmek istiyordum.İçinizdeki çocuksu istek ve hevesinizi bırakmayın,diyeceğim ama duygular da yaşlanıyor,duygular da ölüyor.Dün ağlayıp sızladıklarınıza bugün gülersiniz,bugün dost olduklarınızla yarın yaban hatta düşman olursunuz...Dün ölümüne sevdiklerinizden bugün nefret edersiniz...Gün olur kendinizi tanıyamaz olursunuz...
Şükürler olsun yıllardır çalışıyorum ve az çok birikmişim var yani ekonomik yönden yeterli sayılabilirim ancak;
Araba alsam benim için hiçbir ifade etmiyor çünkü hevesim yok,
Ev alsam içinde kimse yok,her yerini süsleyip püslesem pırlantılarla donatsam...
Akademik hayatıma yeniden başlasam,uzun yıllar geçmiş, kırk beş yaşımda kaymakam yapmazlar.
Çocukluğum kerpiçten yapılmış iki katlı bir evde geçti,alt katı ahır olarak kullanırdık ne doğru dürüst eşyamız vardı ne banyomuz ne tuvaletimiz.Yağmur yağdığında çatımız akar,penceremizden su sızardı ve evimizin önü çamurdan geçilmez bir hal alırdı.Ailecik sobada ısınmaya çalışırdık.Dünürlerimizin verdiği buzdolabını kullandık yıllarca kapağını iple bağlaya bağlaya.Otuz yedi ekran Arçelik marka ilk renkli televizyonumuzu,sehpa alamadığımız için,kutusunun üzerinde seyretmiştik ama mutluyduk.
Hevesin bittiği yerde,'boşvermiş'likler başlıyor değerli dostlar,sonra da yaptıklarınızdan çok yapamadıklarınıza dair pişmanlıkların esiri oluyorsunuz.
