Taşlar yuvarlanmıştı dereye

Münzevi dağların sükutunu bozan

Çoktan kapanmıştı yollar

Ulaşılmazdı inzivaya çekildiğin mağaran

Aşamıyordum yoldaşın engelleri

Birikmişken şaşkın sular

Saplanırdım zehirli balçıklara

Taşardı hem sular hem de özlemim

Çağlayanlar gibi yol almaya,

Maşuk girmemiş yuvana

Yalnızlık kraliçesi…

Kutsal bir ayna vardı elimde

Hatırlatacaktım unuttuğun yüzünü

Mehtaba nefes aldıran;

Hatırlatacaktım hazinelerini

Yalnızlığın dehlizlerinde tozlanmış

Yıldızlara yol gösteren…

Toplanırdı tüm ışıksızlar

Mağaranın önünde

Görmek için ışık membasını

Karanlığın tahtı vardı yüreğimde ise

Aydınlığın lütfunu bekleyen

Yalnızlık kraliçesinden…

Yuvarlandı zaman, yaşlandı tabiat

Değişirken her şey

Deveran etmedi seni bekleyişim

Mağaranın önünde,

Nurani alemlere geçit kılınmış

Yalnızlık kraliçesi…