Tefekkür ederdim her yaz;

Dut ağaçlarındaki kozalar mı daha sağlamdı

İpek böceklerinin eseri;

Yüreğimdeki şaheser sevdan mı

İlmek ilmek ördüğüm?

Güneş mi renk verirdi dutlara

Yoksa meyve dudakların mı?

Tırmanırdım dut ağacına,

Gelince hasat zamanı

Epey olgunlaşmış aşkınla;

Bir türlü hasat edemediğim.

Bulardım dişlerimi kara dutlara,

Mevsimleri aşan kara sevdanla,

Zerrelerime sirayet etmiş.

Boyanırken yanaklarım al lekelerle

Alaca olurdu bendeki aşk duvarın.

Ne lekeleri çıkardı dutların ellerimden

Ne de sevdanın izleri gönlümden

Basarken dallarına dut ağacının;

Cereyan ederdi derinlerimde

Çocuksu ürpertiler;

Korkardım kırmaktan hem ince dalları

Hem de zarif sevdanı;

Kalbimin bahçesinde büyüttüğüm…

İnmek istemezdim dut ağacından

Gelip çatana kadar kış;

İnmek istemezdim aşk ağacından

Bahardan başka mevsim görmemiş…