Sisli, karanlık bir gecede,
Kırık bir sokak lambasının ışığında,
Bir kaldırıma çökmüş ,
Yine kalemim elimde oturuyorum .
Yazacak kelime çok
Ama zifiri karanlık bu kelimeleri
Bembeyaz kağıda dökmek istemiyorum.
Kulaklarımda bir uğultu,
Beynimi delik deşik ediyor.
Beynimin içindeki tüm hücreler
Bu sesin titreşimleriyle alev alıyor.
Kulaklarımı kapatıyorum
Ama ses daha da yankılanıyor sanki.
Haykırmak istiyorum,
Ciğerlerime birikmiş tüm çığlıkları,
Tüm feryat ve figânları
Avazım çıktığı kadar bağırıp,boşaltmak istiyorum.
Bir girdabın içine girmiş
Aynı yerde dönüyor, dönüyor
Ama savrulmaktan da korkuyorum
Sokaktan geçen korna sesleri,
İnsanların patırtıları ,
Hicbirisi beni kendime getiremiyor.
Bir sürü kalabalık var
Ama kimse farketmiyor sessiz çığlıklarımı , Duymuyorlar ve ben yalnızlığımla
Bu karanlık ,çıkmaz sokakta boğuluyorum.
Bir an içimdeki o sesi duyuyorum
-Şimdi kalkma zamanı,
Güneş yeniden doğuyor.
Yavaş yavaş doğrulup,
Biraz kendime geliyorum
Ve bu gece de ,
Kafam dolu ama kağıdım boş eve dönüyorum
Renkli cümleler yazacağım o günü bekliyorum
Bu siirimin seslendirilmesi yapılacak yapılınca sesi yeniden güncelleyeceğim nasipse
Keyifli okumalar
(
İç Sesim Ve Kağıdım başlıklı yazı
İsimsiz Şaire tarafından
3/22/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
