Þahit

                Doðdum, elim topak, iþaret parmaðým dikilmiþ arþa yukarý. Þahadet ettim. Þahit oldum doðduðuma. Ýlk nefes; fanilikten ölümsüzlüðe sevk eden acý bir zevk olan ilk nefesimi çektim ciðerlerime, helal mi haram mý bilmeden ve þahitlik ettim yine parmaðýmý göðe dikerek. Sonra ilk bakýþ; perdeler gibi çekildi gözlerimin üzerinden göz kapaklarým, annemi arar oldum, nerede bu kadýn? Ýlk giysime sarýldým ya da ilk kefen; kundak. Sýký sýký sarýldým bir çaputa ve hala göðe bakýyor parmaðým þahadetin içinde. Sonra bir sýcak ten sarýyor bedenimi; annem. Ýlk öpücüðümü aldým, buna da þahidim. Göz ardý edemiyorum gördüklerimi, koca bir ömür parmaðýmýn ucunda dönüyor. Sonra bir bedenle yeryüzüne ilk adýmýmý attým ve bunun adýna da þahitlik edip parmaðýmý kaldýrdým yukarýya “ Þahidim Ya Rab!” dedim, nidamla göðü yararak ve þahadet ettim, parmaðýmý göðün göðsüne vurarak. Sonra zaman aldý beni benden. Kilometreleri aþar gibi geçtim ömürden. Þimdi þahit olduðum anlar ve anýlar gözlerimde. Doðuma þahit oldum ben, yürümeye þahit oldum. Yemeye – içmeye, konuþmaya þahit oldum. Aile olmaya, bað kurmaya, sevmeye, sevilmeye þahit oldum. Nefrete, kine, öfkeye þahit oldum. Büyümeye, geliþmeye þahit oldum. Gençleþmeye, yaþlanmaya þahit oldum. Gülmeye ve aðlamaya þahit oldum. Yaþamaya ve ölmeye þahit oldum ve hala dimdik parmaðým. Þahadetimi tamamlýyor eksikliðim. Gördüklerim, duyduklarým, konuþtuklarým ve dahi içinde bulunduðum her þey... iþte bunlar þahit olduklarým. Þahit ise baþýný arþtan indirmeyen, þahadet parmaðým. Bir þahidin þehitliði bu satýrlar ve bir þehidin þahitliðidir bu yazýtlar. Ben þahit oldum, sizde olun. Parmaðýnýz arþý, adýmlarýnýz arzý titretsin þahadetinizle.

Tufan Aslan

@tufanaslannn