Bir düş’ün geçit vermesiydi aydınlığa ve karanlığın hicap dolu farkındalığında uyumuşluğuma bir çare bahşetsin diye Huda.

Sözcüklerim ve ben ve karanlık tünel

Uyuya kalmışlığın bedeliydi ödediğim

Ellerim temiz, alnım ak:

Ne çare?

Ne gam, demeyi özlerken

İçimde saklı bir nida pare pare

Sökün eden acılardan

Darmaduman genzim

Garezim de kadere

Aşkın minvalinde dona kalmışlığıma

Bir çare bahşetsin yeryüzü ve Rabbim.

Kuşandığım belime

İnceden bir örtü adeta ipek tenime

Kalın sesli haydut ve iblis

Melek kadar temiz olsam bile

En büyüğünden geçilmezliğe şerh düşmüşken

Evrende saklı o sükûnun peşine düşmüş

Sefil bir ben belki de en beylik cümle:

Ölmekse bunca zulmün taktığı çelmeye naçar

Kaldığım kayıtsız şartsız bir engel.

Laneti giyinmiş dünya

Dünyalıklara çoktan ettiğim veda

Ne hırkan ne suyum ne aşım

Bandığım

Aşka çaput bağlayan

Çingene kıza hayran

Bir eda bir işve ki başına buyruk gölgelerden

Uzak kalsam da

Uzağa kaçamadığım sefil bir rüya.

Rengim ne esmer ne karanlık

İçilesi bunca iksir

Keşke ölüme gebe kalsaydım bir aralık.

Tünediğim dehliz

Ve tükendiğim

Ve tükettiğim sabır

Ellerim illa ki semada

Gözlerimde en vakur

Işıklar yanıp sönerken

Feraha çıkmak ne zaman vuku bulacak?

Tininde ömrün

Titrinde yerin göğün

Ne tembel ne tıynetsiz oldum ben

En alasında acılarla hemhal

Sehven ölü yürek ve mevsim

Gamlarda saklı hüsran

Gayretim bitimsiz

Elzem bir ışık

Ne zaman düşer ki önüme?

Başım düşmese de yana

Yana yakıla yaşamanın neresi

Yama olur ki yürek kırıklarına?

Matemse buyrulan

Mahremse içimde saklı olan

Meczup bir iklimsem eğer

Bağdaş kurduğum

Hangi rivayette saklıdır o mutlu son ki

Kaybolan sadece feri de olmadı gözlerin

Sönen illa ki

Sunumu Rabbim ve el açtığım ondan başkası

Olmadı ki.

Sureler suretinde acının

Siluetler kayıp gölgelerin niyazı

Semadan yükselen bir çığlık ki

Bilmek de güç verir yalnızlığın feryadını

Arşa eğmedi başım sevdikçe

Arz etmedim de bir kuldan elimden geldiğince

Andıkça dünü içimdeki közle

Özümle sözümle bir olmanın mealiymiş meğer

Sonlanmayan acı silsilesi.

Bir tutamsa neşe dünden kalan

Bir yalansa varlığıma binaen

Bir yanıp bir sönen

Bir girdap ki ezelden

Meftun bir kurşun olmalı belki de tek teselli

En elzeminden bir son

Muğlak hayallere vedaysa yazdığım son şiir.