Ferahlık ırmağından aşağı doğru
Ulaşınca bitermiş kaderin yolu
Aklına takılan kahredici soru
Hiç rahat bırakmazmış anlayan kulu.
Oyalanıp duruyoruz boş dünyada
Yağmur damlası gibi dalın ucunda
Senden geri bir resmin kalır duvarda
Bilinmez miş hiç ölümün sağı, solu.
Söylesen tesiri yok her şey nafile
Boğulmak ne su ile nede bir elle
İnsan bir çıkmazın içinde kedrele
Sıtma gibi şey yakarmış hep ağulu.
Kimi düşünür, kimi ise hisseder
Kmi anlatır derdini, kim hapseder
Kimide vardır bulduğunu kaybeder
Gerçeği öğretmezmiş hayat okulu.
.
