TİYATRO OYUNU: "ANLADIN MI BENİ?"
TÜR: Tek kişilik dramatik tiyatro
BERFE: Tek kişi, merdivenleri basamak basamak yanılmadan çıkan biri
SAHNE: Siyah fon. Ortada yalnız bir sandalye ve arka planda merdiven (simgesel olarak "ömür merdiveni"). Işık tek bir spotla oyuncunun üzerine vurur.
SAHNE 1: "Sayı Basamakları"
Berfe sahneye ağır adımlarla gelir, seyirciye sırtı dönüktür. Spot yavaşça yanar. Oyuncu yavaşça döner, seyirciyle göz teması kurar.
BERFE (içten, hafif yorgun bir tonla):
“Önce…
Sayı basamaklarından başlayayım —
Ama öyle tahtada yazıldığı gibi değil,
Hayat gibi, insan gibi, biz gibi.”
(Kısa bir duraksama. Berfe yere çömelir, ellerini sanki görünmeyen sayıları çiziyormuş gibi uzatır.)
BERFE (giderek artan duyguyla):
“Bir virgül dokuz...
Dediler ki ‘İkiye yuvarla.’
Sanki fazla gelen duyguyu,
Taşan sevinci, artan acıyı
Bastırmakmış gibi...”
(Işık değişir, solgun mavi. Berfe ayağa kalkar.)
“Bir virgül bir...
‘Bire çek kendini,’
Sanki yetemediğin yerde bile
Tam gibi davranmak gerekmiş gibi...”
(İç çeker, başını eğer.)
“Ama ben küsuratlarımı sevdim.
Ne fazlaydım, ne eksik...
Olduğum gibi,
Anladın mı beni?”
SAHNE 2: "Aşk Basamakları"
(Işık kırmızıya döner. Berfe sahnede gezinmeye başlar. Eller cepte, gözler dalgın.)
BERFE (hafif tebessümle):
“Sonra…
Aşk basamaklarına geçeyim.
Kahve gibi acıydı.
İlk yudumda buruk,
Sonrasında tiryakilik.”
(Kahve içermiş gibi bir hareket yapar. Boğazına oturur gibi olur.)
“Ama ortadaydık hep,
Ne tamamen seninle,
Ne sensiz kalabilecek kadar güçlü…”
BERFE (bir adım yaklaşır seyirciye, sesi titrer):
“Ama bir şey rica edeceğim:
Beni bir rakam gibi yuvarlama.
Beni kenarlara atma.”
(Gözleri seyircinin içine bakarcasına odaklanır.)
“Ben hep senden bir parça taşıdım.
Susarken, gülerken, yürürken...
Ya çok yukarıdaydım,
Ya da tam dibe vurmuştum.”
BERFE (hiddetle bağırır):
“Gerçi sen...
Yükseklerde duran bir ALÇAKtın yanımda.”
(Sessizlik. Uzun bir duraklama. Berfe diz çöküp yere bakar.)
“Ben kalbimi yere serdim,
Sen üstünde yürüdün.
Anladın mı beni?”
SAHNE 3: "Ömür Merdiveni"
(Sahne karanlık. Sadece merdiven görünür. Berfe yavaşça ilk basamağa çıkar.)
BERFE (nefes nefese, kararlı bir tonla):
“En son…
Ömür merdivenine gel.
Bak, bu diğerlerinden daha keskin.
Her saniye, bir adım yukarı.”
(Her cümlede bir basamak çıkar.)
“Kimi günler kolay,
Kimi günler nefes nefese...
Ama durmak yok.
Çünkü zaman, seni beklemez.”
(Tepede durur. Seyirciye döner.)
“Ve en tepede —
Hesap var.
Sustuğun anların,
Görmezden geldiklerin,
Kırıp da dönüp bakmadıkların…”
BERFE (sert, tok bir sesle):
“Kaçtığın ne varsa,
Orada seni bekliyor olacak.
Merdiveni tamamladığında
Geriye dönüp bakacaksın...”
(Derin bir nefes alır.)
“Ve belki de ilk kez gerçekten anlayacaksın:
Her basamağın bir izi,
Her adımın bir bedeli var.
Anladın mı beni?”
