Sen, bendeki son'dun.
Cevapsız kalan son sorum,
Okyanusun gözyaşı gibi damlayan son damlası,
Bir hüzün mevsiminde daldan kopan son yaprak,
Doğanın iç çekişinde yankılanan son nefestin.
Her sonun içinde seni gördüm.
Ve kimse, hiç kimse bunu anlayamadı…
Gözlerim hep seni aradı,
Hep bir “son”da.
Bir senden sonra,
Kimse olmasın istedim.
İçtiğim son yudumda sen vardın,
Gölgesine sığındığım tek yapraktın,
Aldığım her nefeste yankın vardı.
Ve içimde çınlayan son cevap: sendin.
Varsın, toprağın koynuna bırakılan ben olayım…
Varsın, bir kurşunun susuşu kessin sesimi.
Ama sen…
Sen son ol.
Tek mezar,
Tek kurşun.
Mezarım senin kalbin olsun,
Ve beni vuran, dilinden çıkan o tek kelime…
Çünkü bil ki,
Hiçbir kurşun,
Bir kelime kadar yakmaz canımı.
(
Sonun Adı Sen başlıklı yazı
Hasan Uyar tarafından
4/24/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
