Deneme / Hayata Dair Denemeler
Eklenme Tarihi : 27.04.2025

Eğer Ağlıyorsam Yaşıyorum Ben
Yüreği sevgiyle dolduran, ince bir duyguyla saran, kadifemsi bir ses kulaklıklarımdan gönlüme usulca süzüldü:
"Eğer ağlıyorsam yaşıyorum ben..."
Neden bu sözler gönlümde yankılandı, bilmiyorum.
Belki de ağlamakla yaşamak arasındaki görünmez bağı hissettiğimdendir.
Çünkü bizler çoğu zaman, sadece gülerken yaşadığımızı sanırız.
Halbuki, ağlamak da yaşamın bir parçasıdır; hem de en gerçek olanı...
Ağlamak, et ve kemikten oluşan bu bedenin, seven bir yüreğe sahip olduğunun kanıtı değil midir?
Ağlamak, vicdanın, merhametin, insan olmanın sessizce dışa vurumu değil midir?
Gökyüzünden inen bir yağmur gibi akar gözlerimizden damlalar.
Ve nasıl ki yağmurla hayat bulur toprak, gözyaşıyla yeşerir insanın kalbi de...
Mevsimi geldiğinde yağmur yağar; içindeki yükü bırakır gökyüzü.
İnsanın içindeki dert yüklü bulutlar da bir gün ağırlaşır ve gözlerinden boşanır.
Korkma...
Yağmur mevsimindesin.
Yağacaksın...
Yeşereceksin...
Yeniden seveceksin...
Ve yeniden, dolu dolu yaşayacaksın...
Şarkı gönlüme usulca akmaya devam ediyor:
"En acı dertleri attım içime
Ümitsiz aşkımı gömdüm kalbime
Çaresiz ağlarım kendi halime
Bil ki ağlıyorsam yaşıyorum ben..."
Şarkılar bitebilir, sözler susabilir...
Ama hayat, gözyaşlarımızla ve sevgimizle devam eder.
"Bakarsan, gözlerimde görürsün
Eğer ağlıyorsam, hâlâ yaşıyorum ben..."