Berlin Caddesi 114
Sen hâlâ gittiğin o yaştasın,
son baktığımız bulut durur...
Saçların hâlâ uçuşur durur
sokağımızda.
Berlin Caddesi, 114 numara.
Ne zaman oradan geçsem,
kapıdan içeri girişin kalmış,
donmuş zaman.
Son gülüşün, duruşun aynı,
üstümüzden geçen kuşlar,
lunaparkın ışıkları da aynı,
saat 19:23... gün hep salı.
Telefon kulübesi sarı renkli,
ahize kulağında kalan bir adam,
bir şeyin şokunda ve
zamana sıkışmış.
An’da kalmış fotoğrafsın,
kırmızı beren, mevsim kış.
Şarkımız “Beyaz Kar Tanesi”,
havada kalmış.
O şehirde sen hâlâ o gittiğin
yaştasın...
Ben bıraktığın yaşta değilim,
sevgilim.
