Telefon Ve Kur’an

Olsa eðer içinde bir yatak bir de yorgan

Gece gündüz camide otel gibi yatarlar

Baðlansa kollarýna zincir gibi bir urgan

Hepsini parçalayýp telefonu yutarlar. 

Selam verince imam eller gider tuþlara 

Ne okudu namazda sorsan çoðu bilmezler

Biraz sonra medyaya dalacak þu baþlara

Öðüt vereyim desen bil ki asla almazlar. 

Ak sakallý bir dede beli bükük þu nine

Bilmem ki ne arýyor  saatlerce bakýnca? 

Sanki nur mu iniyor güç mü gelir beline?

Kur’an'ý çýkarýp da gönle onu sokunca. 

Yedisinden yetmiþe  hepimize bulaþmýþ

Ýçinden faydalýyý alanlara sözüm yok

Sanki toplum hep birden nirvanaya ulaþmýþ (!)

Eller gitmiþ þerlere hayýrlara koþan yok. 

Bir kitabýn sayfasý  açýlýp da okunmaz

Bunca oyun dururken kim girer o zahmete?

Cehaletten bir cüz’e cümleleri dokunmaz

Nefse  hep aðýr gelir gönül gitmez rahmete. 

Telefon hastalýðý olmuþ sanki bir kanser

Bulaþan azalarý kesip kesip atmalý

Vahyin penceresinden sergileyip bir eser

Aðu yerine millet  þeker, þerbet yutmalý. 

Ýçinde ilim irfan okunmadan duruyor

Oyunla eðlencesi  millette tavan yapmýþ

Düþmanýn isteði bu, on ikiden vuruyor

Kim uðraþýr teke tek, milleti toptan kapmýþ

Ecdadýnýn Kur’an'la, olan ilgisi senin:

Telefon ile ilgin, ne ise o da oymuþ

Yaþarken ölmüþ beynin süslü olsa da tenin

Bu alýþkanlýk seni her bir deðerden soymuþ. 

Tozlu dururken rafta açýlmamýþ þu Kur'an 

Telefonun ekraný günde bin  kez açýlýr 

Ey gaflet içre yüzen artýk gafletten uyan

Deðil telefonlardan, ayetten nur saçýlýr. 

Nuri Baþ