Ayrıldığımız şehirimize bahar gelmiş...
Gece mavisi mahallem aynı,
gecenin gülen yüzü ay aynı.
Geceleri yokluğunu daha iyi
anlatıyorum...
Dudağın kenarında gül var;
derdim: sevinç de açan ve
keder de solan kısa hikâye...
Yokmuşum gibi sevmeni sevdim.
Uzaklardan seni düşününce,
uykuda kelebek ve ninniydi.
Sessizliğindeki sessizliğimi
seviyordum...
Doğuştan yüzündeki vuslat
iki gamzeydi...
Unuttun, unuttum diyemem;
içimden geçen budur...!
