Bir şey var, anlatılamayan,
Sanki kalbin ucunda düğüm.
Ne söz yetiyor ne de göz,
Bu sadece olmayan, hayalden bir örüntü.
Kalbimizi ısıttığı anlarda bile
Geçici bir rüya gibidir.
Bize ait değil ki bu cihanın baharı.
Tsunami gibi taşarken dışarıya
İki yerden bir fırtına,
Nasıl susar?
Bir avuç su gibi görünüyor dışarıdan…
Görünse, dünya yıkılacak.
Bir saniye göründüğünde beş şiir,
On dakika olsa on şiirden fazlası yazılacak.
Zaman bile anlamsız kaliyor onda.
Hazreti Süleyman’ın suyu gibi
Akıyor günler.
Gölgeyi özlerken toprak,
Damla damla umutla yanıyorsun.
Neyin nesidir bu yangın?
Çatlasın sabırsızlıkla.
Yoksa bu dünya,
Sadece suskunların yurdu mu?
Uzayın en derinliklerine bir gülüş attım.
Anlam veremedim bir şeye,
İçim karardı.
Yazmasam da… işte en büyük şiirim.
Bir dua dolanır gecelerde,
Sahipsiz, sessiz, bilinmeyen…
Göğe değil de kalbine çarpar,
Çünkü orası daha yaralıdır.
Ne zaman bir yıldız kaysa,
Bir eksilme olur bende.
Kim, nereden bilecek
Kayan benim düşlerimdir:
Tutulmayan, unutulan, eksik kalan…
Ondan kalan ne varsa, benim acılarımdır.
Tükenmiş değilsin henüz.
İnce harflerle örülmüş
Seni hayata bağlayan o ince hece…
Hiçbir şey tesadüf değildir.
Belki de bir sürpriz bekliyor bizi
Bir yerde.
mesakin-15/06/2025
