Mumdan Gemiler
Tığteber baş kabak sefer eyledik.
Ateş ikliminde daldık deryaya.
Leyla demlerinde aşka baş eğdik.
Gündüz vakti ceren girdi rüyaya.
Gemileri yaktık yâr ikliminde.
Dönüşü olmayan bir yola girdik.
Gamımız demlendi hasret deminde.
Ateş deryasında vuslata erdik.
Çiy düştü her seher yanan gönüle.
Buyarken yanmayı yârden öğrendik.
Gül sunduk gönülde açılan güle.
Mumdan gemilerle hara direndik.
Gül yüzlü gülünce şenlendi gönül.
Gamzesiyle ateş saldı yüreğe.
Ateş denizinde açtı yetim gül.
Asıldı periler tek tek küreğe.
Bir masal dinledik gözü kapalı.
Daldık ateşlere gemiler mumdan.
Arılar çiçekten saf bal yapalı.
Kıyamda periler ellerde şamdan.
Binbir gece masalları kıskandı.
Bir varmış bir yokmuş canlar dünyada.
Gemiler de yandı mumlar da yandı.
O peri suretli düşünce yada.
Attı ateşlere kendini canlar.
Gemilerse hayallerde eridi.
Sular çekilince çıktı mercanlar.
Aşk uğruna yere düşen ser idi.
Ankara,04.06.2010 İ.K
(
Mumdan Gemiler başlıklı yazı
İbrahim Kilik tarafından
5.06.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
