Online Üye
Online Ziyaretçi
Kıskandıran
bir sırdaşlıktı
Eskimiş kayıkla yaşlı ağacınki
Akarken nehrin suları şakrak,
Çok uzaktaki denizlerden
Fersah fersah taşkın
Bendeki durulmaz hislerle tıpkı
Nehrin sularıyla sırdaş...
Son sığınağıydı firari heyecanlarımın
Eskimiş kayık;
Nehrin sularına çokça öğüt vermiş
Epey masal okumuş ormana
Masalımsı diyarlara götürecek
Heveslerimi...
Bitkince atardım kendimi geceleri
Eskimiş kayığın dizlerine
Okşasın diye başımı
Tesellisiyle serin suların;
Dindirsin diye acılarımı
Topraktakilerin kırbacıyla açılmış...
Çağırırken efsunlu nehir gölgemi
Açılırdım suların kalbindeki evime
Eskimiş kayıkla;
Gizemlerimi dostane omuzlayan
Çekerek kürekleri geceye...