Bana Mutluluk Borcun Var, Hayat
Ne çok sustum sana,
dilim değil, yüreğim yutkundu her seferinde.
Kaldırımlar ezberledi ayak izimi,
sokak lambaları tanır en karanlık hâlimi.
Bir sabah sevineceğim sandım,
ama her gün, biraz daha eksildim.
Bir avuç huzur istedim senden,
yağmur verdin… çamur verdin…
Gülüşümü aldın elimden,
fotoğraflarda kaldı neşemin yansıması.
İnsanlara “iyiyim” dedim,
ama içimde yıllardır
cenaze kalkıyor.
Ey hayat…
Seninle kaç kere barışmaya çalıştım,
ama sen her defasında
biraz daha acıyla tuttun elimi.
Beni bana yabancı ettin,
ayna bile bakmaya utanıyor artık.
Bana mutluluk borcun var, hayat.
Kandırdığın her bahar için,
götürdüğün her dost için,
ağlattığın her gece için…
Borcun var.
Ben sana çocuk inancımla geldim,
bir bayram sabahı gibi saf.
Sen beni geç kalan mektuplarla büyüttün,
hiç açılmayan kapılarla,
hiç dönmeyenlerle…
Artık bir tebessüm bile lüks değil mi bana?
Bu kadar mı cimri oldun mutluluğa?
Biraz olsun geç kalma bu kez,
çünkü ben seni affedecek kadar
yorgunum artık.
Derya. 31.07.2025
(
Bana Mutluluk Borcun Var Hayat başlıklı yazı
(Derya) tarafından
7/31/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
