KERERU

Bugün de yine ladin mavisiydi gökyüzü, pencere camlarýndan karþýlýklý yansýyarak yeryüzüne kadar iniyordu.. Her sokaða serpilen üzerlik tohumlarý kem gözleri kovmaya hazýrlanýrken, iðde aðaçlarý aþk ve mutlulukla ýþýldýyordu..

Atadan kalma sonucu hep ayný çýkan deneyselliði, hep ayný amatörlüðü, insanoðlunun iki cinsi için bahþedilmiþ  tüm umursamazlýðý, tüm eksik yaratýlmýþlýðý  bünyesine toplayarak büyüyen er kiþi; hoyrat ve yabanýl olmayý öðrendikçe vahþi müziðin sesini duymaya devam ediyordu.. Öðrenemediði tek þey, kendi varlýðýndan yaþamýndan ve yol arkadaþýndan memnun olmaktý. Kafasý çalýþan insanlarýn öðrendiði pek çok þeyi öðrenip de, her gün ezberi olmaya devam eden tüm alýþýlmýþlýk, güven ve þefkatin tahsis edildiði huzur ortamý, yaratýlýrken bir bütüne dönüþme erdemliliði, kendisinde olmayan donanýmlara ve yönetme, sabýrlý olma, kanatlarýný sevdiklerinin üzerine germe yetisi ile Rabb’ýn esmalarýný taþýyan kadýnýn kendisine bir emanet olarak verildiðini öðrenemiyordu.. “Her þey zýddýyla kaimdir”, sözü burada da yaratýlýþýn zýt yönlerde birbirinin eksikliði ile tamamlanma, var olma ve anlamlý kýlýnma mucizesiydi..

 Eðer dikkatli gözlem yaparsak; çevremizde ve hanemizin içinde de bu adil olmayan ve Rabb’ýn önermediði ve razý olmadýðý davranýþ þekillerini, adaletsizliði görebiliriz. Daha dün öðleye az kala elleri belinde yavaþ yavaþ yürüyen yaþlý bir kadýnla rastlaþtým yolda. Bir aðaç gölgesinden geçerken selamýmý verdim ve neden bu sýcakta dýþarýda olduðunu sordum. Kendine dikkat etmesi gerektiðini salýk verdim. Yemek yapacak malzemenin kalmayýþýndan dolayý çýkmak zorunda kalmýþ. “Evde araba da var ama nerde, adam hiç oralý olmadý, ben çýkmak zorunda kaldým evladým” dedi. Üzüldüm ama ne fayda. Sonra iyi günler diledim daha fazla yolundan alýkoymayayým dedim. “Allah iyilerle karþýlaþtýrsýn evladým.” diyerek yolcu etti beni. “Cümlemizi inþallah.” diyerek uzaklaþtým ama aklým o yaþlý teyzede kalmýþtý..

 “Kaþýk düþmaný” tabiriyle ruh yoldaþýna yapýlan bu çirkin yakýþtýrma acaba Allah’ýn takdirini mi kazanýr yoksa gazabýyla mý karþý karþýya getirir er kiþiyi. Sesi, bakýþlarý, gücü, caný, evi, birikimi, eþi, evlatlarý hepsi tepeden týrnaða emanetidir ve emanete de hakkýyla davranmak icap eder. Bunu yapmayan birçok ev reisinin bereketi ve zenginliði Rabb tarafýndan alaþaðý edilmiþtir. Bunun örnekleri de sayýsýz gerçekleþmiþtir ve hâlihazýrda da gerçekleþmeye devam etmektedir. Bu eksik býrakma, esirgeme tavrýyla er kiþi farkýnda olmadan Rabb’ýn nimetlerini yok saymakla tehlikeli bir duruma düþürmüþtür kendisini. Her varlýðýn rýzký Allah tarafýndan yerli yerine konmaktadýr. Karýsýnýn üzerine yeni bir kadýn alýp düðünden bir yýl sonra da bu ikinci hanýmýna aslýnda evli olduðu için nikâh yapamayacaðýný söylediði yetmiyormuþ gibi kucaðýnda bir aylýk bebeðiyle kapý dýþarý etmesi insanýn kanýný donduruyor. O çocuk büyürken hem anne hem baba olmaya çalýþýrken, sefillikle ve sözde babanýn arayýp aþaðýlamasýyla tehditleriyle yaþayan bir kadýnýn sabrýný Rabb karþýlýksýz mý býrakacak?

Çaresizlik içinde gerçeðin sesi, her köþede her duvar dibinde her kapalý perde ardýnda yankýlanmaya devam ediyordu. Yedi ülke, yedi iklim, yedi deniz, yedi felek, yedi çatý, yedi renk, yaþamý olaðanüstü bir güzellikle “Sihirli Flüt” ezgisi olarak yansýtýyordu. Ölümlü duygular dünya durdukça yaratýlmýþ saflýðýyla muhafaza edilmeye devam ediliyordu. Bu düzene biat eden her fani Rabb’ýn güzelliklerine güzel mukabele etmekle rýza kazanmaktan baþka ne  yapabilirdi ki..

Yeni Zellanda’nýn obur ve sarhoþ güvercinleri kererularý, ayný bu hayattan bihaber yaþayan er kiþilere benzetmek mümkün. Yemeyi çok seven bu kuþlarýn en sevdiði besin kaynaðý olgun ve tatlý meyvelerdir. Bu meyveler kuþlarýn midesinde fermantasyona (mayalanma) uðrayýnca kuþlarýn sarhoþ olmasýna sebebiyet veriyor. Yürümeyi býrakýn bir aðacýn dalýnda durmaya bile mecalleri kalmýyor ve bu kuþlar metrelerce yükseklikten yere çakýlýyorlar. Sarhoþluk, kererularýn yaralanmalarýný ve yýrtýcýlara yem olmalarýný kaçýnýlmaz kýlýyor..

                    Mavi Yýldýrým